บทละครโทรทัศน์ ทางเดินแห่งรัก ตอนที่ 9 หน้า 3
“งั้นเราจะมาเริ่มกระบวนการทางวิทยาศาสตร์กันได้หรือยัง” อ้อมพยักหน้าตกลง สองคนจูงมือกันเข้าห้องนอน
ยามเช้า อ้อมรูดเปิดม่านที่หน้าต่างห้อง แสงสว่างส่องเข้ามา เห็นบรรยากาศเช้าอันสดใส
ในห้องของซัน ซันนอนอยู่บนเตียง ค่อยๆลืมตาตื่น เห็นอ้อมกับเจนยืนกอดอกมองอยู่แล้ว “โอย ปวดหัว”
“ดื่มไปเท่าไหร่ล่ะ" อ้อมถาม
ซันท่าทางแฮงค์ ยกนิ้วขึ้นสามนิ้ว
“แค่สามแก้วเนี่ยนะเมา” เจนซัก
“ไวน์สามขวด ยังไม่นับวอดก้าอีกไม่รู้ตั้งกี่แก้ว เจน เมื่อคืนวุธเขาว่าไงบ้าง”
“ไม่ได้ว่าไงนี่ พอช่วยเจนหามพี่ขึ้นเตียงเสร็จ เขาก็กลับเลย”
ซันนึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วอับอายตัวเอง “โธ่เอ๊ย... ไม่น่าเลย ไปเมาหมดสภาพขนาดนั้นได้ยังไง”
“แล้วทำไมต้องดื่มเยอะขนาดนั้น” อ้อมเริ่มสงสัย
เจนพูดเหมือนรู้อะไรบางอย่าง “ทำเหมือนกำลังช้ำใจอะไรสักอย่าง”
“ช้ำใจ? ช้ำเรื่องอะไร” อ้อมถามต่อ ซันไม่ตอบ อ้อมพยายามนึก “อ๋อ... เข้าใจแล้ว เพราะซันเห็นเพื่อนๆทยอยแต่งงานไปทีละคน อ้อมเพิ่งแต่งงาน นี่ วุธก็กำลังจะแต่งไปอีกคน แต่ตัวเองยังไม่มีแฟน ก็เลยคิดมากใช่ม๊า”
“นี่อ้อม ถึงฉันจะอายุมากขึ้นทุกวัน ถึงจะยังไม่มีแฟน แต่ฉันก็ไม่ได้คิดมาก ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไรเรื่องนั้น”
“อ้าว... งั้นมีปัญหาอะไรล่ะ”
เจนตอบแทน “ปัญหาที่ว่า แอบหลงรักเพื่อนที่เป็นแฟนเพื่อนอีกคนน่ะซี้”
อ้อมคิดตามที่เจนพูด “เพื่อน...ที่เป็นแฟนเพื่อน” อ้อมนึกออก “หา...”
ซันถอนหายใจกลุ้มๆ ทิ้งตัวลงนอนหงายลงบนเตียง “เฮ้อ...”
อ้อมมองซัน เริ่มจะเข้าใจเรื่องขึ้นมารางๆ แล้วหันไปมองเจน เจนพยักหน้ายืนยันว่าใช่แน่ “ชัวร์...”
ร้านกาแฟจูดี้ ซันนั่งแฮงค์อยู่ ศศิ อ้อม ซัน เจน นั่งคุยกันอยู่
ศศิวางแก้วน้ำให้ตรงหน้า "เอ้า แฮงค์ก็กินน้ำเข้าไปเยอะๆ เรื่องสำคัญแบบนี้ ทำไมไม่บอก”
“เรื่องแบบนี้จะบอกคนอื่นง่ายๆ ได้ยังไงกันล่ะเจ๊”
ศศิอธิบาย “ไม่ได้หมายถึงบอกพวกเรา แต่ทำไมไม่บอกเจ้าตัวเขา ชอบเขาแล้วอมพะนำเก็บไว้ ทำไมตั้งหลายปี”
อ้อมว่า “พวกทิฐิเยอะก็แบบนี้แหละ จะบอกรักใครทีนึงก็กลัวดอกพิกุลจะร่วงจากปาก”
ศศิถามอีก “แล้วไหนอ้อมบอกว่าเมื่อก่อนวุธเขาก็เหมือนจะชอบเธออยู่ แล้วทำไมตอนนั้นทำไมไม่รับรักเขา”
อ้อมเข้าใจ “กลัวโดนเพื่อนล้อน่ะสิ”