บทละครโทรทัศน์ ทางเดินแห่งรัก ตอนที่ 3
นาฬิกาบนหัวเตียง ส่งเสียงปลุก บอกเวลา 7:45 น. เจนงัวเงียเด้งลุกขึ้นมานั่ง เอื้อมมือปิดเสียงนาฬิกา แล้วก็กลับเอนหลัง ทิ้งตัวลงนอนต่อ เอาผ้าห่มคลุมหัว จู่ๆ เจนก็นึกขึ้นได้ เด้งลุกขึ้นอีกครั้ง “เฮ้ย! วันนี้เข้ากะเช้า” เจนกระวีกระวาดลุกขึ้น
ภายในออฟฟิศ พนักงานคอลเซ็นเตอร์กำลังทำงาน บางคนที่เพิ่งเข้ากะกำลังเตรียมตัว
ที่คอกโต๊ะของเจน เจนขยับกระจกที่ติดไว้ที่มุมหนึ่งให้เห็นหน้าตัวเอง แล้วฝึกยิ้มขณะพูด “ดิฉันเจนจิรารับสายค่ะ มีอะไรให้รับใช้คะ”
เพื่อนโต๊ะข้างๆ หันมามองเจน “แหม วันนี้อารมณ์ดีเชียวนะเจน สงสัยเพราะได้ไปสูดไอทะเลมาแน่ๆเลยใช่ไหม”
“ที่อารมณ์ดีก็เพราะฉันเลิกกับท็อปแล้วต่างหาก”
เพื่อนร่วมงานที่โต๊ะอีกด้านหนึ่ง ได้ยินแล้วถึงกับต้องหันมาเมาท์ด้วย “เฮ้ย เลิกแล้วเหรอ เพิ่งเป็นแฟนได้ไม่ถึงเดือนไม่ใช่เหรอ”
“แหม ของแบบนี้แค่สองสามอาทิตย์ก็รู้แล้วว่าใช่ไม่ใช่ ในเมื่อมันไม่ใช่จะไปเสียเวลาทำไม กลับมาเป็นโสดแล้วมุ่งหน้าหาชายในฝันต่อไปดีกว่า”
เพื่อนโต๊ะข้างๆ ติง “โห... ชายในฝัน พูดยังกะจะหาเจอได้ง่ายๆ ตามป้ายรถเมล์”
“มันไม่ง่าย แต่ฉันมั่นใจ ว่าต้องเจอ” สีหน้าเจนมุ่งมั่นสุดฤทธิ์
ที่บริษัทเอเจนซี่ ซันกำลังตรวจงานอยู่โต๊ะ กุมขมับเครียด มือใครบางคนเคาะที่ประตู ก๊อกๆ ซันยังหงุดหงิดอยู่ พูดโดยยังไม่ทันเห็นหน้าคนเข้ามา “ก็บอกแล้วไงว่ายังไม่มีอารมณ์คุยงานกับใครทั้งนั้น” ซันเงยหน้าขึ้นมามองที่ประตู วุธยืนยิ้มขำๆ อยู่ ซันชะงัก
“มีเรื่องให้เครียดขนาดนั้นเลยเหรอ”
“นายอีกแล้ว นี่งานตัวเองไม่มีทำหรือไง”
“มี แต่อยากแวะมาหา จะถามว่ากลางวันนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหม”
“ไม่ล่ะ ยุ่งอยู่”