บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 4 หน้า 2
อัคนีนั่งอ่านหนังสือในห้องทำงาน พลิกหนังสือ เป็นภาพวาดลายเส้น ขุนนางสมัยอยุธยา ยืนถือดาบคู่ อัคนีมองนิ่งๆ สักครู่จึงพลิกอีกหน้า เขาเห็นภาพวาดลายเส้นผู้หญิงในสมัยอยุธยาสองคน กำลังทำอาหารในครัว สักครู่มือถืออัคนีก็ดังเป็นเชษฐาโทรเข้ามา
อัคนีกดรับ “ว่าไงไอ้เชษฐ์?”
เชษฐาอยู่ในชุดกาวน์ยืนคุยโทรศัพท์อยู่หน้าห้องชันสูตรศพ “พี่อัค...วันนี้คุณสโรชินีมาที่บ้านพี่ใช่ไหม? ผมไปไม่ได้นะพี่ พอดีมีงานด่วน แต่คนขับรถเค้าที่หน้าเหมือนเกริกมาด้วยหรือเปล่าพี่? พี่ช่วยดูให้หน่อยสิครับ”
อัคนีเดินออกมาหน้าบ้าน ใหญ่กับลุงเย็นกำลังตัดต้นไม้ กวาดเศษใบไม้อยู่ รถของสโรชินีจอดอยู่ตรงที่จอดรถ
“ใหญ่ เรียกคนขับรถคุณสโรชินีออกมานั่งข้างนอกสิ แล้วเอาน้ำให้เค้ากินด้วย”
ใหญ่ตอบรับแล้วเดินไปเคาะกระจกเรียก แต่ไม่มีใครเปิดออกมา ใหญ่ลองส่องดูในรถแล้ววิ่งกลับมาหาอัคนี
“เงียบเหมือนไม่มีใครอยู่ในรถเลยครับนาย ใหญ่ลองส่งดู ก็ไม่เห็น”
อัคนีมองๆที่รถของสโรชินี
สโรชินีกับทิพอาภากำลังช่วยกันทำอาหาร ทิพอาภาหยิบมะกรูดมาปอกผิวออกอย่างชำนาญ ส่วนสโรชินีหั่นพริกแห้งกับปอกหอมแดง
“เครื่องแกงชักส้มก็เหมือนกับแกงส้มนั่นแหละค่ะ เพียงแต่เติมผิวมะกรูดลงไป”
“แกงชักส้มนี่เป็นแกงโบราณสมัยไหนเหรอคะ รัชกาลที่ ๕ หรือเปล่า?”
“นานกว่านั้นค่ะ สมัยอยุธยา...เพื่อนที่ดิฉันรักเหมือนน้องสาว ที่ดิฉันเคยเล่าให้ฟังน่ะค่ะ เค้าได้สูตรนี้มาจากครอบครัวของเค้า เค้าเป็นคนเก่งค่ะ มีหัวทางศิลปะเหมือนคุณทิพ”
ทิพอาภายิ้มๆ “ขอบคุณค่ะ...คุณสโรชินีคงจะสนิทกับเธอมากนะคะ”
“ค่ะ...ดิฉันรู้จักคนน้อย... นอกจากสามีก็มีแต่เค้านี่แหละค่ะที่คุยกันได้ทุกเรื่อง เค้าเป็นคนดีขนาดที่ดิฉันไม่คิดว่าเค้าจะทำร้ายใครได้...” เธอมองหน้าทิพอาภา “แต่เค้าก็ทำ...”
ทิพอาภามองหน้าสโรชินีอึ้งๆ รู้สึกเหมือนโดนด่าอยู่ แต่ก็ไม่น่าจะใช่
สโรชินียิ้มๆ “อย่าคุยเรื่องดิฉันเลยค่ะ...มันไม่น่าฟังเท่าไหร่ คุยเรื่องคุณทิพกับคุณอัคนีดีกว่า คุณสองคนดูรักกันมาก...”
“พี่อัคเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนน่ะค่ะ วันๆทำแต่งาน...ถ้าทิพกับเชษฐ์ไม่ชวนไปไหน พี่อัคก็คงขลุกอยู่แต่กับของโบราณ จนใครๆชอบแซวว่าพี่อัคเป็นคนโบราณมาเกิด”
“อาจจะไม่ใช่คุณอัคนีคนเดียวก็ได้นะคะ...” ทิพอาภาชะงักเมื่อได้ยินประโยคนั้น สโรชินีชวนคุยต่อ “คุณทิพจำได้ไหมคะว่าครั้งแรกที่เห็นคุณอัคนี คุณรู้สึกยังไง?”