บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 4 หน้า 3
“ทิพรู้สึก.....คุ้นค่ะ เหมือนรู้จักเค้ามานาน...” ทิพอาภานึกถึงวันที่เจออัคนีแล้วขำ “เหมือนแอบรักเค้ามานานแล้ว”
สโรชินีที่กำลังปอกหอมอยู่ มีดปาดผ่านนิ้วสโรชินีไปเหมือนผ่านอากาศ
นิ่มที่ถือกะละมังเข้ามาเห็นจังหวะที่สโรชินีปาดนิ้วตัวเองพอดี ก็ตกใจ “ว๊ายยยย!!!” นิ่มปล่อยกะละมังเปล่าร่วงหล่นพื้น “นิ้ว!!!...นิ้ว!”
ทิพอาภาตกใจ “อะไรนิ่ม?!”
นิ่มบอกกับสโรชินี “นิ้วคุณไม่เป็นอะไรเหรอคะ? เมื่อกี้หนูเห็นมีดมันตัดนิ้วคุณ!”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่จ๊ะ” เธอชูนิ้วให้ดู
“นิ่มตาฝาดแล้วล่ะ คุณสโรชินีไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”
“แต่นิ่มเห็นจริงๆนะคะ มีดมันตัดเข้านิ้วคุณ...” นิ่มหยิบมีดขึ้นมาดู “มีดก็คมนะคะ”
สโรชินียิ้มไม่พูดอะไร หันไปทำกับข้าวต่อ แต่ในใจยังคิดถึงเรื่องทิพอาภาแอบรักอัคนีมานานแล้ว
ที่ทำงานเชษฐา เชษฐากำลังคุยมือถือกับอัคนี “คนขับรถคุณสโรชินีไม่ยอมลงจากรถเหรอพี่? ไม่เป็นไรครับ งั้นถ้าคุณสโรชินีออกจากบ้านพี่ พี่โทรบอกผมหน่อยนะ”
ที่โต๊ะอาหาร มีอาหารอื่นๆ จำนวนหนึ่ง ทิพอาภาวางถ้วยแกงชักส้มดอกมะขามลง อัคนีเดินเข้ามา คิดถึงเรื่องที่คุยกับเชษฐาเมื่อครู่
“พี่อัค มาลองชิมแกงชักส้มฝีมือทิพสิคะ”
อัคนีเห็นแกงชักส้มแล้วชะงัก “มีแค่นี้เหรอจ๊ะทิพ? มันไม่ต้องกินคู่กับอะไรเหรอ?” ทิพอาภางงๆ อัคนีเปรย “เหมือนเคยกินที่ไหนมาก่อน...”
“พี่อัคจะเคยกินที่ไหนคะ? มันเป็นแกงโบราณนะคะ”
“จริงๆนะจ๊ะทิพ มันจะอร่อยยิ่งกว่านี้ ถ้าได้กินคู่กับ...” เขาพยายามคิด
“ปลาตะเพียนทอดฟูมาแล้วค่ะ...”
อัคนีชะงัก หันเห็นสโรชินียกจานเนื้อปลาตะเพียนที่ทอดจนฟูมาวางลงข้างชามแกงชักส้ม
อัคนีรู้สึกคุ้นๆ “ใช่... ถ้าได้กินคู่กับเนื้อปลาตะเพียนทอดแบบนี้ จะยิ่งอร่อย”
อัคนีเงยหน้าขึ้นมาสบตาสโรชินี สโรชินียิ้มเพราะรู้ว่าอัคนีจำได้
ทิพอาภามองสโรชินีกับอัคนีที่มองกันแล้วรู้สึกแปลกๆเหมือนเป็นส่วนเกิน “งั้น... เราทานกันเลยมั้ยคะ?”
อัคนีชะงักหลุดจากภวังค์
สโรชินียิ้มกับทิพอาภา “เชิญคุณสองคนเถอะค่ะ ดิฉันคงต้องขอตัวกลับก่อน...” เธอบอกกับอัคนี “คุณอัคนีคะ ฝากบอกคุณแม่คุณด้วยว่างานสมาคมภริยาข้าราชการที่ท่านต้องรับผิดชอบ ดิฉันยินดีช่วยนะคะ... แล้วพบกันค่ะ”
อัคนี ทิพอาภางงๆว่าสโรชินีหมายถึงงานอะไร สโรชินีเดินออกจากบ้านไป