บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 3
อัมพวันกำลังตักข้าวใส่ในบาตรพระ อัคนีหยิบถุงกับข้าวใส่ลงในบาตร พระปิดบาตร อัคนีวางดอกไม้
“อายุ วัณโณ สุขขัง พะลัง” พระเดินออกไป
อัมพวันเตือน “เดี๋ยวตอนกรวดน้ำ ลูกอย่าลืมอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรด้วยนะลูก”
อัคนีกรวดน้ำลงที่โคนต้นไม้ใหญ่หน้าบ้าน “อิทัง เม สัพพะเวรีนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ สัพเพ เวรี ...ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง และหากผู้หญิงคนนั้น จะนำพาให้ผมพบกับคำตอบที่ผมตามหามาทั้งชีวิต.. ก็ขอให้ผมได้พบกับเขาอีก”
ในจังหวะที่อัคนีกรวดน้ำ อุบลที่ยืนอยู่ในที่แห่งหนึ่งก็หลับตาเหมือนกับว่าได้รับผลบุญที่อัคนีส่งให้
เชษฐาเดินเข้ามาซื้อกาแฟที่เคาน์เตอร์ “คาปูชิโนร้อนที่นึงครับ”
สโรชินีเดินเข้ามาหา “สวัสดีค่ะคุณเชษฐา”
เชษฐาแปลกใจที่พบสโรชินี
อัคนีเดินกลับเข้ามาในห้องทำงาน เห็นว่ามือถือมีสายเข้าจากเชษฐา อัคนีกดรับสายมือถือ “ว่าไงไอ้เชษฐ์?”
เชษฐาคุยมือถืออยู่หน้าร้านกาแฟ “พี่อัค เมื่อวานพี่ไม่ได้เจอคุณสโรชินีเหรอครับ?”
“เออ แกรู้ได้ไงวะไอ้เชษฐ์”
“ผมพบเขาที่ร้านกาแฟ เค้าฝากขอโทษพี่ด้วย แสดงว่าที่พี่ผิดนัดกับทิพเพราะพี่นั่งรอพบคุณสโรชินีอยู่เหรอครับ?”
อัคนีจำต้องยอมรับ “ใช่...”
เชษฐาไม่พอใจ แต่พยายามเก็บไว้ “คุณสโรชินีบอกว่าวันนี้เขาว่าง”
“งั้นแกบอกเค้าว่าเดี๋ยวฉันออกไปหา...”
“พี่ไม่ต้องออกมาหรอก เดี๋ยวผมจะพาเขาไปหาพี่ที่บ้านเอง!”
เชษฐาขับรถ ในใจชักไม่พอใจท่าทางของอัคนีที่มีต่อสโรชินี เชษฐาหันมองสโรชินีที่นั่งมาด้วยข้างๆ “คุณแน่ใจนะครับว่าทับทิมนั่นเป็นของคุณ”
“มันเคยเป็นของดิฉันค่ะ...”
เชษฐายิ่งสงสัยว่าหากเป็นของสโรชินีแล้วไปติดในคอเกริกได้ยังไง
“ถ้าคุณสงสัยว่า ทับทิมนั่นเป็นของดิฉันแล้วมันทำไมไม่อยู่กับดิฉัน..ดิฉันก็จะอธิบายว่ามันหายไปค่ะ”