บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 3 หน้า 4
สโรชินีทายเชษฐา “การลงสนามแข่งฟุตบอลครั้งสุดท้ายในฐานะตัวแทนมหาวิทยาลัย ทำให้คุณขาหัก”
ทุกคนชะงักกึก
เชษฐาซัก“นี่พี่อัคไปแอบกระซิบบอกคุณสโรชินีตอนไหนรึเปล่าครับ?”
“ฉันเปล่านะเว้ย“
สโรชินียิ้มกับเชษฐา “ก่อนคุณจะเดินทางกลับเมืองไทย โรงพยาบาลชื่อดังในต่างประเทศขอให้คุณทำงานกับเค้า แต่คุณปฏิเสธ” เชษฐาอึ้ง
ทิพอาภาอยากรู้ “ถูกไหมเชษฐ์?”
เชษฐาเอ่ยกับสโรชินีอย่างจริงจัง “คุณรู้ได้ยังไง? เรื่องนี้ผมไม่เคยบอกใคร”
สโรชินีไม่ตอบหันไปหาทิพอาภาแทน “ส่วนคุณเป็นนักวาดภาพ เป็นทั้งในชาตินี้ และทุกๆชาติที่ผ่านมา...นักดนตรีเกิดกี่ชาติ ความชำนาญก็จะติดตัวไป นักวาดภาพให้ไปทำอาชีพใหม่ในภพใด ความรักมันก็ยังฝังใจมิวาย...” สโรชินีมองทิพอาภาแล้วนึกถึงทิพในอดีตที่เคยวาดภาพอุบล
ทิพอาภาอึ้ง เชษฐาแปลกใจที่สโรชินีรู้ไปถึงอดีตชาติของทิพอาภา
“แล้วอดีตของผมล่ะครับ?” อัคนีเอ่ยถาม
เชษฐาชะงัก
“คุณอยากทราบตอนไหนล่ะคะ? อดีตใกล้ ไกลเพียงใด”
“เท่าที่คุณบอกผมได้”
“เมื่อเด็กๆ คุณเคยเกือบตายด้วยไข้เลือดออกมาครั้งนึง ต่อมาตอนเรียนหนังสือ คุณเล่นกีฬาอะไรไม่ทราบ เป็นห่วงโยนตัวไปมา คุณพลาดตกลงมา เจ็บอยู่นาน...แล้วที่คุณเลือกเรียนวิชาโบราณคดี เพราะคุณคิดว่าของเหล่านี้จะบอกอดีตที่คุณรู้สึกว่าคุณติดค้างอยู่ได้!”
ทิพอาภาชะงัก เพราะสโรชินีพูดเหมือนที่อัคนีเคยพูดบ่อยๆ เชษฐาคอยสังเกตสโรชินี
อัคนีหันหาสโรชินี “แล้วคุณบอกผมได้ไหมว่าอดีตที่ไกลกว่านั้นคืออะไร?”
“นักรบ...ดาบ... เลือด... ผู้หญิง...”
เชษฐากับทิพอาภางง ไม่เข้าใจ แต่อัคนีกลับอึ้งไป เพราะเป็นสิ่งที่ตนเคยฝันถึงจริงๆ
อัคนีถามสโรชินี “มันเชื่อมโยงกันยังไงครับ?”
“กาลเวลาจะบอกคุณเอง ดิฉันบอกอะไรคุณมากกว่านี้ไม่ได้ค่ะ”
อัคนีคิดๆ หมุนแหวนหมั้นที่นิ้วโดยไม่รู้ตัว ทิพอาภามองอัคนีที่เริ่มหมุนแหวนรู้ว่าอัคนีเริ่มใช้ความคิด เชษฐาคิดๆ สงสัยว่าทำไมสโรชินีถึงรู้อดีตของตนและอัคนี
เชษฐาตัดสินใจถาม “ทำไมคุณรู้อดีตของคนอื่น คุณเป็นใครกันแน่ครับ?”
“ดิฉันบอกแล้วไงคะว่าดิฉันเป็นนักทำนายอดีต แต่อย่าถามถึงอดีตของดิชั้นเลยนะคะ มันไม่ค่อยดีนัก!”
อัคนีที่หมุนแหวนเพลินๆชะงัก รู้สึกกระตุกใจแปลกๆ แหวนร่วงลงพื้น กลิ้งไปทางทิพอาภา