บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 3 หน้า 5
สโรชินีเอ่ยเยาะๆ “เค้าว่ากันว่าทำแหวนหมั้นหลุดจากนิ้วบ่อยๆ มันถือเป็นลางไม่ดีนะคะ”
ทิพอาภาเก็บแหวนหมั้นอัคนีขึ้นมาแล้วยิ้ม “ไม่เป็นไรค่ะ ทิพไม่ถือ...” ทิพอาภาหันไปสวมแหวนหมั้นให้อัคนี “ครั้งที่ ๓๗๖ แล้วนะคะพี่อัค” อัคนีกับทิพอาภายิ้มให้กัน
สโรชินีมองภาพทิพอาภาสวมแหวนให้อัคนีอึ้งๆ พยายามข่มอารมณ์เอาไว้ “คุณเชษฐาบอกว่าเมื่อวานคุณอัคนีรอพบดิฉันจนเย็น คุณมีธุระอะไรเหรอคะ?”
ทิพอาภาหน้าเสีย เพิ่งรู้ว่าเมื่อวานอัคนีผิดนัดเพราะไปหาสโรชินี อัคนีทำหน้าไม่ถูก สโรชินียิ้มนิ่งๆ เชษฐารู้สึกแปลกๆกับความจงใจพูดขึ้นมาของสโรชินี
ทับทิมที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานอัคนี สโรชินีมองทับทิมนิ่งๆ
“ตอนนี้ผมหาได้แค่ว่าทับทิมเม็ดนี้น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของเครื่องประดับนางรำสมัยอยุธยาครับ แต่รายละเอียดมากกว่านั้น ผมยังหาไม่ได้”
“คุณดูหนังสือที่เพิ่งได้มาหรือยังคะ? คำตอบอาจจะอยู่ในนั้น..” สโรชินีมองไปที่ของขวัญของทิพอาภาที่ถูกแกะออกเพียงครึ่งเดียว
อัคนีหยิบมาแกะออกจนหมดเห็นว่าเป็นหนังสือ เครื่องทองกรุงศรีอยุธยา เชษฐา ทิพอาภา อัคนีอึ้งไป
เขษฐาสงสัย “ขอโทษนะครับ แล้วที่คุณบอกว่าสิ่งที่ฆ่าคนพวกนั้นเรียกว่ากรรม หมายความว่ายังไงครับ?”
“ถ้าคุณลองไปค้นประวัติของคนที่ตายพวกนั้นดีดี คุณจะทราบว่า...” นนท์ตอนที่ถูกกองไม้หล่นทับ เห็นเลือดไหลออกมาจากกองไม้ “คนที่ถูกกองไม้หล่นทับจนร่างแหลกละเอียดนั้น ตอนมีชีวิตอยู่เค้าฆ่าทำลายชีวิตคนเป็นอาชีพ...” คนที่ถูกใบเลื่อยที่กำลังทำงานตัดแยกส่วน ใต้เครื่องแปรรูปไม้ เห็นแขนหล่นกระเด็นลงมา เลือดนองเต็มพื้น “ส่วนคนที่ถูกใบเลื่อยตัดจนแขนขาขาด เค้าเลี้ยงชีพด้วยการฉกชิงวิ่งราว เบียดเบียนผู้อื่น”
ทิพอาภา เชษฐา อัคนีอึ้งๆไป
ทิพอาภาหวาดหวั่น “ทำไมน่ากลัวอย่างนั้นล่ะเชษฐ์?”
“แล้วคนที่ตายในรถล่ะครับ เค้ามีบาดแผลเหมือนถูกแมลงมีพิษกัดจนตาย”
“ผึ้งค่ะ แมลงมีพิษที่คุณว่าคือผึ้งพิษ ที่มีไว้สำหรับลงโทษคนที่เบียดบังเอาทรัพย์สินของผู้บริสุทธิ์ เอาเงินของศาสนาไปใช้ส่วนตัว” คนที่นั่งอยู่ในรถ ถูกผึ้งรุมต่อยจนไม่เห็นตัว “ส่วนคนที่คุณพบทับทิมเม็ดนี้อยู่ในลำคอ เค้าคือคนที่ฆ่ายามที่เฝ้าไซด์งานของคุณอัคนีค่ะ”
เชษฐาสงสัยมาก “คุณรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง?”
สโรชินียิ้มท้าทาย “คุณก็ลองหาคำตอบดูสิคะ ดูสิว่าระหว่างคุณกับคุณอัคนี ใครจะพบคำตอบนั้นก่อนกัน? ...ไม่ต้องไปส่งฉันก็ได้นะคะคุณเชษฐา ดิฉันกลับเองได้”
ที่เรือนอยุธยาของสโรชินี สโรชินีก้าวเท้าเข้ามาในบริเวณเรือน เห็นเงาคนหลบวูบวาบไปตามสุมทุ่มพุ่มไม้ด้วยความเกรง สโรชินีก็ก้าวขึ้นเรือนไป