บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 20 หน้า 2
หลวงพ่อหันไปที่ด้านหลังหยิบหนังสือเล่มหนึ่ง เชษฐาดีใจหันมองอัคนี ทิพอาภาอย่างมีความหวัง หลวงพ่อยื่นหนังสือให้เชษฐา เชษฐารับมาเห็นเป็นหนังสือบทสวดมนต์
“หนังสือสวดมนต์?”
“เปิดไปที่บทแผ่เมตตา”
เชษฐาเปิดไปดูในหนังสือ เห็นบทแผ่เมตตาธรรมดาทั่วไป “ก็บทแผ่เมตตาธรรมดานี่ครับหลวงพ่อ”
“นี่แหละ คือวิธีปราบวิญญาณที่ดีที่สุด”
“ผมไม่เข้าใจครับหลวงพ่อ”
“พระพุทธเจ้าท่านสอนไม่ให้ทำอันตรายใครไม่ว่ามนุษย์หรือวิญญาน แต่ให้ใช้วิธีแผ่เมตตา... การแผ่เมตตาเป็นเครื่องมือหนึ่งของอภัยทาน ซึ่งเป็นทานที่มี อานิสสงสูงสุด ช่วยหยุดความคิดร้ายในใจ ทำให้จิตบริสุทธิ์ ปราศจากความขุ่นข้องใดใด”
“แล้วมันจะได้ผลเหรอครับ วิญญาณกำลังจะมาเอาชีวิตพี่ผมแล้วนะครับ”
หลวงพ่อมองอัคนี “กรรม คือการกระทำ ใครทำอะไรก็ย่อมได้รับผลแห่งกรรมนั้นนะโยม”
อัคนีอึ้งยกมือไหว้เข้าใจที่หลวงพ่อบอก แต่เชษฐายังทำใจไม่ได้อยู่ดี
อัคนี ทิพอาภา เชษฐาเดินลงจากกุฏิ
เชษฐาหงุดหงิด ยังไม่ยอมแพ้ “ผมยังไม่ยอมแพ้หรอก ผมจะหาทางที่พี่จะไม่ต้องไปชดใช้ให้ได้!!” เขาว่าแล้วจะเดินไป
ศักดาเดินเข้ามา “อาจารย์อัคนี!” เชษฐา อัคนี ทิพอาภาชะงัก หันไปเห็นศักดา เจ้าหน้าที่สำนักโบราณถือถุงของกินเดินเข้ามา “อาจารย์จริงๆด้วย มาเที่ยวกันเหรอครับ?”
อัคนีทักทาย “สวัสดีครับพี่ศักดา มาทำอะไรครับ?”
“มีงานขุดซากโครงกระดูกโบราณที่นี่ครับ เพิ่งเริ่มลงมือกันไม่กี่วันนี้เอง”
อัคนีชะงักรู้สึกอะไรบางอย่าง
อัคนี ทิพอาภา เชษฐาเดินตามศักดาเข้ามาที่ไซด์งานบริเวณไม่ไกลจากต้นโพธิ์ ที่ใต้ต้นโพธิ์มีเชือกล้อมอาณาเขต อัคนีพอเห็นต้นโพธิ์ก็หยุดมอง คนงานอยู่ในหลุมกำลังใช้เกรียงแชะและแปรงปัดกระดูกที่โผล่ออกมา ปากหลุมมีโครงกระดูกวางไว้
ศักดาเอาของกินวางที่โต๊ะใกล้ๆ “ของกินอยู่ตรงนี้นะเว้ย!”
อัคนีเดินไปดู “ขุดเจออะไรกันบ้างแล้วครับ?”
“โครงกระดูกผู้หญิงค่อนข้างสมบูรณ์ครับ...”
อัคนีอึ้งไปนิดนึง “ผู้หญิงไม่มีหัวใช่ไหม?!!”