รีเซต

บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 20 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 20 หน้า 3
Pannaput_tvs
31 กรกฎาคม 2559 ( 02:34 )
17M
พิษสวาท ตอนที่ 20
11 หน้า

ศักดาหันมองอัคนีงงๆ “อาจารย์ทำผมขนลุกอีกแล้ว รู้ได้ยังไงครับเนี่ย?” ศักดาเดินนำไปที่หลุมขุด อัคนี ทิพอาภา เชษฐาตามไป ที่ปากหลุมมีโครงกระดูกที่ถูกขุดขึ้นมาวางเรียงตั้งแต่ลำตัวลงไป แต่ไม่มีส่วนศีรษะ “ทีแรกผมยังคิดว่าลูกน้องมันขุดขึ้นมาไม่หมด ยังบอกให้มันขุดดูดีดี แต่ขุดยังไงก็ไม่เจอส่วนศีรษะจริงๆครับ”

อัคนีมองกระดูกที่ไม่มีหัวนิ่ง เชษฐา ทิพอาภามองหน้ากันงงๆว่าอัคนีรู้ได้

“ผมว่ายังมีอีกศพ!” อัคนีมองไปรอบๆ “ตรงโน้น!!!”

ศักดากับลูกน้องมองหน้ากันอึ้งๆไป อัคนีรู้สึกเหมือนมีอะไรวิ่งวนในตัว ร้อนรน กระสับกระส่าย รีบพุ่งไปที่ใต้ต้นโพธิ์

 

อัคนีเดินมาหยุดที่ใต้ต้นโพธิ์ หันไปหยิบกิ่งไม้ที่ตกอยู่มาปักลงที่พื้น “ขุดตรงนี้ด้วยครับ ตรงนี้มีอีกศพนึง!”

เชษฐาอยากรู้ “ศพใครพี่”

อัคนีพูดจริงจัง “ศพทหารอยุธยา! ขุดลงไป แค่เกือบเมตร...นอนคว่ำอยู่ แขนขวาเหยียดขึ้นเหนือศีรษะ แขนซ้ายอยู่ใต้อก”

“เอ่อ แต่หลุมโน้นพวกผมยังขุดไม่เสร็จ คงต้องรออีกสัก ๓๔ วันนะครับ”

“รอไม่ได้... ถ้าคุณไม่ขุด ผมขุดเอง!” อัคนีจะเดินไปคว้าจอบคว้าเสียม แล้วทำท่าจะขุดเองจริงๆ

ศักดาเข้ามาห้าม “ใจเย็นๆครับอาจารย์!”

“ขอโทษจริงๆครับ แต่ผมไม่มีเวลาแล้ว!!” เขาจะขุดต่อ

เชษฐาทิพอาภาพยายามห้าม “พี่อัค!!!!  พี่อัคใจเย็นๆค่ะ”

ศักดาดึงไว้ “เอางี้ครับอาจารย์ ถ้าอาจารย์รีบขนาดนั้น เดี๋ยวผมพักหลุมโน้น แล้วย้ายคนงานมาให้ครับ”

อัคนีจึงยอมหยุด ศักดารีบเดินไปสั่งงานลูกน้องให้เก็บอุปกรณ์เพื่อย้ายมาขุดตรงที่อัคนีบอก ที่มุมหนึ่ง อุบลยืนมองอัคนีนิ่ง อัคนีรู้สึกถึงกระแสอะไรบางอย่างที่แรงมากจากใต้ดินตรงนั้น

 

อรุณฉายที่สภาพเหนื่อยโทรม มีบาดแผลเลือดออก สกปรกไปทั้งตัวถูกณัฐพามาลงนั่งที่เก้าอี้ในตลาด ใกล้ๆแถวนั้นมีป้ายหาเสียงอันใหญ่ของพรรคเทิดธรรม ดนัยถ่ายรูปคู่กับสส.ท้องถิ่น ใกล้ๆกันมีป้ายเล็กๆเสียบปักอยู่ทั่วบริเวณ อรุณฉายเห็นแล้วยิ่งหงุดหงิดที่ต้องมาเป็นแบบนี้

“เดี๋ยวคนที่จะพาเราข้ามชายแดนไปฝั่งโน้นมันจะมารับเราที่นี่ครับ”

“ฉันหิวน้ำ!! แกไปซื้อน้ำให้ฉันหน่อยไป!!”

ณัฐรีบออกไปซื้อน้ำที่ร้านค้าใกล้ๆ

แม่ค้าขายล็อตเตอรี่เดินเข้ามาขายกับอรุณฉาย “ล็อตเตอรี่มั้ยคะคุณ..” อรุณฉายส่ายหน้า ก้มหน้าหลบ “สักใบก็ได้คุณ พรุ่งนี้รวยนะคะ”

อรุณฉายหงุดหงิด “ฉันบอกไม่เอาไง!!” อรุณฉายก้มหน้าหลบจะเดินหนี แต่เสื้อของอรุณฉายไปเกี่ยวกับป้ายหาเสียงอันเล็กที่ปักอยู่


11 หน้า