บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 8 หน้า 5
หนานไตรมองไปทางเนื้อนาง “ทุกคนมีสิทธิ์เข้าประกวดนะครับ มีรางวัลนิดๆ หน่อยๆ ให้พอได้ชื่นใจ”
รัญจวนมั่น “ชั้นจะต้องได้รางวัลธิดาปาง เพราะชั้นงามกว่าใคร”
“ป้าๆ .. อายุหนังหน้าเกินหรือเปล่า” คำฝายแซว รัญจวนค้อน
หมื่นหล้ามองหนานไตรอย่างแปลกใจ
หนานไตรยิ้ม “ผมขอเชิญหมื่นหล้าเป็นกรรมการด้วยนะครับ”
หนานไตรยิ้มมองไปที่เนื้อนาง เนื้อนางมองหนานไตรด้วยความสงสัย
ในโรงเรียน เด็กๆ กำลังคัดลายมือ
เนื้อนางมองคำฝายด้วยสายตายังสงสัย “หนานไตรเค้านึกสนุกอะไรถึงจะประกวดธิดาปาง”
“ตั๋วจะคิดเล็กคิดน้อย คิดมากไปทำไม หนานไตรเค้าก็คงอยากให้เราลืมเรื่องเศร้าๆ น่ะสิ”
คำฝายหรี่ตามองเนื้อนางแล้วจับหมุนไปรอบๆ “เนื้อนาง ... พี่จะส่งตั๋วเข้าประกวด”
“ไม่นะ ไม่เอา ฉันไม่ประกวด” เนื้อนางส่ายหน้า ไม่ยอมท่าเดียว
หนานไตรเดินขึ้นเรือนสำนักงานมา
ม่อนดอยตามติด “นี่แกสบายใจขนาดจัดงานประกวดธิดาปางเลยเหรอวะ หนานไตร เรื่องไม้หาย แกยังไม่จัดการเลย”
หนานไตรยิ้ม “จะเครียดไปทำไมล่ะ”
“ไอ้หนานไตร ไหนว่าแกมาเป็นผู้จัดการ หรือว่ากลัวพวกแสงคำ”
“หน้าอย่างฉัน ดูเหมือนคนกลัวอะไรด้วยเหรอ”
“ฉันไม่เข้าใจแกเลยว่ะ”
“ใจเย็นๆ ม่อนดอย งานประกวดธิดาปาง จะทำให้ฉันจับตัวไอ้คนขโมยไม้ของเรา”
ม่อนดอยฟังแล้วยิ้มออก หนานไตรสายตามีแผน
วันดีกำลังเข็นอินถาบนรถเข็น มานั่งรับลมที่ระเบียง อินถาหน้าตาสดชื่นขึ้นที่ได้ออกมานอกห้อง
แม่นายเดินมาด้านหลัง ถามเสียงไม่พอใจขึ้นมาทันที “ใครใช้ให้แกพาพ่อเลี้ยงออกมานอกห้อง วันดี !!” แม่นายก้าวมายืนต่อหน้าอินถา วันดี
“หมอเปิ้นสั่งไว้เจ้า”
อินถามองแม่นายอย่างเกลียดชัง “แกคงอยากเห็นฉันนอนแห้งตายอยู่ในห้องมากสินะ ศรีวัลลา”
“ก็ยังดีกว่าออกมานอนตายข้างนอกให้เป็นที่สมเพช ทุเรศนัยน์ตา รู้ตัวว่าหมดประโยชน์ ก็ไม่น่าจะยื้อสังขารตัวเองไว้นะ พ่อเลี้ยงอินถา”
วันดีตกใจกับคำพูดแม่นาย แม่นายไม่กลัวเกรงเข้ามาจ้องอินถา ดาวเด่นเดินผ่านเห็น ก็หลบฟังทันที