บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 2
ที่เรือนพัก หนานไตรเดินขึ้นมาบนเรือนด้วยความหงุดหงิด ม่อนดอยเดินตามมาอย่างรวดเร็ว รัญจวน สร้อยฟ้า กำปุ้งพากันถือผ้าซับเหงื่อ ลูกประคบเข้ามา
“ช้ำไปทั้งแขนเลย รัญจวนทายาให้นะคะ คุณหนานไตร”
“สร้อยฟ้าประคบให้ดีกว่า”
กำปุ้งเสนอ “ยานวดดีที่สุดค่ะ”
“ไม่ต้อง” สามสาวสะดุ้ง หนานไตรเสียงแข็ง “ออกไปให้หมด”
สามสาวตกใจ หนานไตรตวาดซ้ำ “ถ้าไม่เรียก ห้ามใครขึ้นมาบนเรือนนี้อีก”
“ไปเร็ว ไป เดี๋ยวนายเตะตกเรือน” ม่อนดอยดันหลังผู้หญิงสามคนวี๊ดว๊ายลงจากเรือนทันที
หนานไตรลุกขึ้นสีหน้าเจ็บใจ ย้อนนึกถึงภาพแสงคำจูงแขนเนื้อนางออกไป “ม่อนดอย”
“ครับ ครับ นาย”
“แสงคำเป็นใคร มาจากไหน”
“นาย นายจะฆ่าแสงคำเหรอครับ” ม่อนดอยมอง เห็นหนานไตรแววตาเจ็บใจ
แสงคำดึงแขนเนื้อนางลากออกมาตามทางเดินในปาง
“หนานไตรไม่ใช่คนดอยอย่างพวกเรา อย่ารักเค้าเนื้อนาง อย่ารักหนานไตร เค้าจะทำให้เนื้อนางเสียใจ”
“อ้ายแสงคำ เนื้อนางเจ็บ”
แสงคำรีบปล่อยแขนเนื้อนาง “อ้ายขอโทษ”
“ไว้ใจเถอะอ้ายแสงคำ เนื้อนางจะรักษากาย รักษาใจไว้ให้ดี ไม่ยอมให้ใครมาว่า ผู้หญิงดอยถูกหลอกได้ง่ายๆ” เนื้อนางบิดตัวแล้วเดินห่างออกไป แสงคำได้แต่มอง
แสงคำหันไปเห็นหมื่นล้าเดินเข้ามา “พ่ออุ๊ย ข้าไม่เคยคิดว่าเนื้อนางเป็นน้องสาว”
“ความรักมันเรื่องหัวใจของคนสองคน ข้าจะบังคับใจเนื้อนางได้ยังไง”
“ข้ารักเนื้อนางมากกว่าน้อง ข้าสัญญา ไอ้แสงคำคนนี้ จะไม่ทอดทิ้งเนื้อนาง จะไม่ทำให้เนื้อนางน้ำตาตกเหมือนที่นายฝรั่งทิ้งแม่หญิงจันทร์เป็ง ข้าสัญญาข้าจะรักจะเทิดทูนเนื้อนางไว้กลางใจจนลมหายใจสุดท้าย”
หมื่นล้ามอง แสงคำสัญญาด้วยแววตามั่นคง
เนื้อนางเดินมาหยุดอยู่ที่ริมลำธาร หญิงสาวมองเหม่อด้วยสีหน้าเป็นกังวล คำฝายเดินเข้ามาใกล้