บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 14
“แล้วทำไมไม่อยู่ที่คุ้มละคะ มาอยู่บ้านหลังน้อยๆเหมือนพวก เมียลับ เมียเก็บ”
คำฝายยกเท้าเสยคางกำปุ้ง กำปุ้งถึงกับหงายลงไปชัก “เนื้อนางไม่ใช่เมียน้อยใคร จำไว้ด้วย ที่เนื้อนางต้องมาอยู่ที่นี่ เพราะเจ้าท่านรอฤกษ์จัดงานกินแขกกับเนื้อนาง แล้วถึงจะเอาขบวนเสลี่ยงมารับเนื้อนางเข้าไปเป็นเจ้านางในคุ้มให้สมฐานะโว้ย”
สร้อยฟ้าเหวอ “เจ้านางเนื้อนางเลยเหรอคะ”
รัญจวนรีบคลานมาใกล้ “ขอรัญจวนตามไปเป็นนางสนองในคุ้มด้วยนะคะ”
“สร้อยฟ้าด้วยนะเพคะ”
“ก็สุดแต่ว่าข้า พระพี่เลี้ยงคำฝายจะพิจารณาอีกที” คำฝายยืดข่มสามคนเต็มที่
ณไตรเดินลัดเลาะเข้ามา
บัวติ๊บถือแจกันเงินจะเอาไปขัดทำความสะอาด “บัวติ๊บ” บัวติ๊บหันไปมองตกใจ
“อุ๊ย ... พ่อเลี้ยง มาทำไมตั้งแต่ฟ้าสาง”
“เมื่อวานฉันลืมของไว้น่ะ เอกสารสำคัญต้องใช้เช้านี้ เจ้าอยู่ในคุ้มใช่มั้ย”
“เจ้าไม่อยู่หรอกจ้ะ”
ณไตรได้ยินแล้วยิ้มที่เจ้าแสนพรหมไม่อยู่ แต่ทำเป็นถามต่อ “คงไปหาเนื้อนางล่ะสิ”
“เจ้า .. ไปตั้งแต่เมื่อคืน”
“ฉันต้องไปหาพ่อเลี้ยงด่วนซะด้วย มีธุระเรื่องเงินที่ต้องคุยกัน”
บัวติ๊บทำหน้าไม่เชื่อ ณไตรมองบัวติ๊บแล้วตัดสินใจหยิบแบงค์ร้อยออกมา บัวติ๊บพอเห็นแบงค์ร้อยก็ตาโต
ณไตรยิ้มหล่อค่อยๆ ยัดเงินใส่มือบัวติ๊บ “บัวติ๊บพอจะจำได้มั้ยว่า บ้านเนื้อนางอยู่ที่ไหน”
บัวติ๊บตาโตกับเงิน ยิ้มหวาน ณไตรมองพอใจ
เนื้อนางกำลังเดินดูดอกไม้ที่หน้าบ้าน ได้ยินเสียงเรียกดังๆ “เนื้อนาง”
เนื้อนางหันไป เห็นแสงคำที่หน้ารั้ว “อ้ายแสงคำ” เนื้อนางดีใจ รีบวิ่งมาเปิดประตูรั้ว
ณไตรจอดรถ มองเห็นเนื้อนางกำลังเปิดประตูให้แสงคำเข้าไปในบ้าน
ณไตรกำพวงมาลัยแน่นแววตาโกรธจัด “ปรนเปรอเจ้าแสนพรหมคนเดียวยังไม่พอ ต้องตามไอ้แสงคำมาบำเรอกันถึงที่นี่”