บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 14 หน้า 2
แขไขเดินเร็วจะออกไปนอกบ้าน ธรรพ์ก้าวเข้ามาดักหน้า “จะไปคุ้มเจ้าแสนพรหมหรือครับ”
“รู้แล้วจะถามทำไม หลีกทางค่ะแขรีบ”
“ผมจะพาไปเอง” ธรรพ์คว้าข้อมือแขไข แขไขมองแปลกใจท่าทางธรรพ์ที่ประชิดตัวมากขึ้น
ณไตรมองจ้องเนื้อนาง เอ่ยถามด้วยเสียงเหยียดหยัน “เนื้อนาง ชีวิตเธอต้องมีผู้ชายอีกกี่คน เธอถึงจะพอ”
แสงคำโมโห พุ่งเข้าไปชกณไตร ณไตรเซ แล้วหันมาชกกลับหลายหมัด อ้ายแสงคำล้มไปกับพื้น เนื้อนาง คำฝายตกใจ
เนื้อนางร้องห้าม “หยุดนะ หยุดทำตัวเป็นหมาบ้า กัดไม่เลือกหน้าสักที แสงคำเจ็บมั้ย” เนื้อนางเข้าไปประคองแสงคำที่พื้น
ณไตรเห็นยิ่งโกรธ “เจ็บแทนเหลือเกินนะ ไอ้ควาญช้างสถุลนี่”
“ใช่ ฉันเจ็บแทนอ้ายแสงคำคนดี แล้วฉันจะเก็บใครไว้ มันก็เป็นความพอใจของฉัน ชีวิตของฉันคนอื่นไม่เกี่ยว”
“ผมไม่ใช่คนอื่น ผมเป็นผัวคุณ”
“รู้ไว้ด้วย ตั้งแต่ออกจากปาง ฉันก็ถือว่าฉันไม่มีผัวอีกแล้ว”
“เนื้อนาง!!!” เนื้อนางสู้ตาณไตร แสงคำลุกขึ้นจะเข้าไปอัดณไตร
คำฝายที่ชะเง้อมองทาง เห็นแปงกำลังวิ่งมาไกลๆ ก็ร้องห้ามขึ้น “ไปก่อน แสงคำ ไอ้แปงมันมาทางนี้แล้ว”
แสงคำละล้าละลัง ณไตรได้ยินก็ตะโกน “แปงมีคนบุกรุกคุ้มเจ้า แปงทางนี้”
เนื้อนาง แสงคำ คำฝายมองนึกไม่ถึง ณไตรตะโกนเร่ง “ทางนี้แปง เร็ว แปง โจรอยู่ทางนี้”
เนื้อนางผลักแสงคำทันที “ไป อ้ายแสงคำ หนีไปก่อน”
แสงคำไม่อยากไป เนื้อนางผลักอีก แสงคำรีบวิ่งไปทางท่าน้ำ
คำฝายมองณไตรอย่างเจ็บใจ “แก ไอ้หนานไตร!!! ไอ้หน้าไหว้หลังหลอก ไอ้หมาหวงก้าง”
แปงวิ่งมากับคนงานชาย 2 คน ณไตรชี้ “มันหนีไปทางโน้น”
แปงกับคนงานชาย 2 คนวิ่งตามไปทันที คำฝายมองแล้วเป็นห่วงแสงคำ วิ่งตามไปอีกคน