บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 9 หน้า 3

หน้าแล้วเดินจากไปด้วยความโมโห

“อ้าว เดี๋ยวสิ...” ป้องหยิบกรอบรูปที่แตกขึ้นดู เป็นภาพครูเจี๊ยบและชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา แวบหนึ่งป้องเห็นเงาสะท้อนใครบางคนจ้องมองในกระจก ป้องตกใจมือเลื่อนไปโดนคมกระจกเกิดแผลเป็นทาง“โอ๊ะ...อูยสส” ป้องทิ้งกรอบรูปลงพื้น เลือดของป้องที่เปื้อนรูปครูเจี๊ยบ

เมย์เดินงอนกระฟัดกระเฟียดลงมา แล้วได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินตามมาทางข้างหลัง “ไม่ต้องเลย...ถ้าคิดจะมาขอโทษล่ะก็....” เมย์หันไปแล้วต้องตกใจ...

เงาร่างผู้หญิงคนหนึ่งในความมืด ไว้ผมทรงกระบัง  ในมือถือไม้เรียวเส้นยาวแล้วหวดเข้าใส่เมย์อย่างรวดเร็ว เมย์กรีดร้องทั้งกลัว ทั้งเจ็บปวด

ป้องวิ่งตามลงมาก็เห็นแต่กระเป๋าสะพายของเมย์ตกอยู่ที่พื้น มือถือและข้าวของหล่นกระจาย หยดเลือดเป็นเส้นเล็กๆกระจายไปทั่ว “อะไรกันเนี่ย ?” ป้องคว้ากระเป๋าของเมย์วิ่งลงไปที่ชั้นล่าง

ชั้นล่าง สายยูคล้องกุญแจก็ปิดสนิท ไม่มีร่องรอยของการงัดแงะ ป้องมองไปรอบๆ เหมือนรู้สึกว่ามีเสียงผู้หญิงหัวเราะในความมืด “เมย์...เมย์...เมย์ !”

ภายนอกหน้าตึกร้าง รถแองเจิ้ลวิ่งเข้ามาจอดเทียบรถของป้อง เห็นป้องกำลังยืนรออยู่อย่างกระวนกระวาย

สาวๆแก็งแองเจิ้ลพากันเดินทยอยลงมาจากรถ เอโกะเข้าเรื่อง “มันยังไงกันเนี่ย?”

ป้องยิ้มหน้าเจื่อน “เออ...พวกคุณไม่ได้บอกเรื่องนี้กับครูพิมใช่ไหมครับ?”

“หรืออยากให้บอก ?” เอโกะทำท่าหยิบสมาร์ทโฟนจะโทรออก

“โอ๊ะๆๆๆ....อย่าครับเอโกะ....ครูพิมดุจะตาย  ขืนรู้ว่าพวกผมมาลองของขนาดนี้ มีหวังไม่ให้ผมจบธีสีสแน่”

แบมเหน็บ “ทีนี้ล่ะทำเป็นกลัว”

“แต่ผมเอาไปใช้เป็นข้อมูลทำธีสีสจริงๆนะ”

แอนนาตัดบท “เอาน่า  ยังไงป้องกับเมย์ก็เคยช่วยงานพวกเราตอนคดีจ่าเสริม”

ปาล์มพยายามช่วย “นั่นดิ...งานนั้นเล่นเอาพี่ป้องกับพี่เมย์โดนกักไว้วอร์ดโรคจิตตั้งหลายวัน”

ป้องยิ้มแหยๆ “ผมว่าเมย์ยังติดอยู่ข้างในตึกครับ” ป้องรีบพาทุกคนเข้าไปในตึก ทั้งหมดเดินผ่านกล้องวงจรปิดที่กำลังบันทึกภาพไว้อย่างไม่รู้ตัว