บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 11 หน้า 2
จู๋แทบลอย “คุณผู้หญิงอยากกินอะไรเดี๋ยวผมหามาให้กินครับ”
“ไม่ต้องตอบแทนกันถึงขนาดนั้นหรอก แค่นายจู๋เลิกเฝ้า เลิกคุมตัวฉันทุกฝีก้าวก็พอแล้ว”
“ไม่ดีมังครับ”
“ฉันเป็นผู้หญิงนะนายจู๋ บางทีก็ต้องมีเวลาที่เป็นส่วนตัวบ้าง นายจู๋ต้องเข้าใจ”
“อ้อ...จู๋ รู้แล้ว ผู้หญิงต้องถอนขนจั๊กแร้ ไม่ให้ใครเห็น...ใช่ไหมครับ จู๋เข้าใจแล้วจู๋เข้าใจ”
หน้าโรงเก็บ คัดแยกรังนก คนงานขนกระสอบใส่รังนกลำเลียงเข้าไปในโรงคัดแยก วันวิสาแอบย่องออกไปทางหนึ่ง
เพื่อสังเกตการณ์
วันวิสา ลัดเลาะตามฝามาเพื่อหารูส่อง – สอดแนม เจอรูโหว่เอาหน้าแนบ แอบดูข้างในอย่างเอาจริงเอาจัง
“ธุรกิจบังหน้า...นายต้องแอบค้าขายของเถื่อน ของผิดกฎหมายแหงๆเลย”
มองผ่านรูโหว่ วันวิสาเห็นคนงานทำงานกันง่วน วันวิสาขยับตัวพยายามมองให้ได้มุมกว้างๆ จู่ๆหน้าภรพก็พรวดเข้ามาจ่อเต็มๆ วันวิสาผงะ ถอยออกมา “สงสัย เกลียดนายนี่จนตาฝาดไป”
วันวิสาแอบดูอีกที ไม่มีหน้าภรพผ่านรูนั้นแล้ว วันวิสาถอยออก และหันกลับมา..แล้วต้องตะลึงตัวแข็ง ภรพยืนจ้องเขม็งอยู่ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
“ผู้หญิง ทุกคนในโลกเป็นเหมือนเธอรึเปล่า...สอดรู้สอดเห็นไปทุกเรื่อง”
“ก็ถ้าไม่มีเรื่องให้สอดรู้ก็ไม่มีความจำเป็นต้องสอดเห็นหรอก” วันวิสาลอยหน้าลอยตา
ภรพบันดาลโทสะ คว้าแขนวันวิสา กระชากดึงออกไปทันที
ภรพลากวันวิสาเข้ามาในโรงเก็บ คัดแยกรังนก “เอ้า...ดูให้เต็มตา...มีอะไรที่อยากเห็น จะได้ไม่ต้องทำลับๆล่อๆ แอบดูช่องโน้นช่องนี้อีก” พวกคนงานหันมามองเป็นตาเดียวกัน “พวกเรา...เวลาอาบน้ำอาบท่า ก็ระวังๆกันด้วย บนเกาะรังนกนี่มีแขกเป็นพวกถ้ำมอง”
พวกคนงานหัวเราะครืน
“มันจะมากเกินไปแล้ว นายภรพ ฉันเป็นสุภาพสตรีนะ...หัดให้เกียรติกันบ้าง”
ภรพหัวเราะ “สุภาพสตรีเหรอ...เสียใจนะบนเกาะนี้..จะผู้หญิง ผู้ชาย...มันไม่ต่างกันหรอก ใครทำผิดกฎก็ต้องถูกประจาน” วันวิสาสะบัดออก “อยากดูอีกไหมล่ะ ที่เธออยากเห็นยังมีอีกนะ” ภรพลากวันวิสาออกไป
ภรพลากวันวิสาเข้ามาในถ้ำรังนก