บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 5 หน้า 3
กริชนั่งรอ แต่ก็ไม่มีแมสเสจกลับมา “ใจแข็งจริงนะคุณวนิ...รู้ตัวบ้างมั้ยเนี่ยว่ายิ่งเล่นตัวแบบนี้มันยิ่งเร้าใจ”
กริชหยิบมือถือมาจุ๊บๆ แล้วก็ดูรูปวนิษาในนิตยสารแล้วจูบรูปในนิตยสารหลายฟอด “อยากจูบตัวจริงจังเลยโว้ย...คุณวนิ คุณฮ็อตมาก...ถ้าผมได้คุณเป็นเมียนะ...ฮึ่ม” กริชมองรูปวนิษาครู่หนึ่งก็หยิบนิตยสารเดินเข้าไปในห้องน้ำ
วันต่อมา ปลายฝนกับเพื่อนๆ อีก 3 คนเข้ามาสั่งอาหารที่ร้านฟาสต์ฟู้ด
พนักงานรับเงินเสร็จ ก็ให้บัตรคิว “เชิญรอที่โต๊ะค่ะ เดี๋ยวเอาไปเสริฟ์ให้ค่ะ”
ปลายฝนกับเพื่อนเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวหนึ่ง
ป๋องอยู่ในชุดพนักงานกำลังทำงานในครัวที่ร้านนั้น
พนักงานอีกคนจัดอาหารเสร็จก็บอกป๋อง “ป๋อง ยกไปเสิร์ฟที”
“ครับพี่” ป๋องเดินมารับถาดอาหารไป ดูเลขคิว แล้วเดินหาจนเจอโต๊ะของปลายฝนกับเพื่อน “ได้แล้วครับ ขอโทษนะครับที่ให้รอ”
ป๋องยกถาดอาหารวางลง ปลายฝนหันหน้ากลับมาพอดี ป๋องเจอปลายฝน ต่างฝ่ายต่างแปลกใจ
“ทำงานที่นี่เหรอ”
“อื้อ”
“ไม่บอกก่อน ถ้ารู้จะได้ให้เลี้ยงซะเลย”
“สบาย กินหมดแล้ว เดี๋ยวเลี้ยงไอติม”
“จริงนะ 4 คนเลยนะ”
“แน่นอน จัดให้ ไอติม 1 ช้อน 4 กินกันตามสบายเลย”
“น่าเกลียด...”
เพื่อนสะกิดปลายฝน พูดเบาๆ แต่ป๋องยังได้ยิน “นี่ ฝน อย่าคุยนานดิ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น”
“เห็นแล้วทำไมเหรอ” ปลายฝนถามอย่างงงๆ
“เดี๋ยวเขานึกว่าเราเป็นเพื่อนกับเด็กเสิร์ฟพวกนี้”
ป๋องหน้าเจื่อน ปลายฝนเองก็โมโหเพื่อน “ทำไมล่ะ นี่เพื่อนเรานะมิ้น ที่เราได้ตั๋วไปดูคอนเสิร์ตก็เพราะเค้าช่วยซื้อให้ ทำไมจะคบเพื่อนต้องแคร์สายตาคนอื่นด้วยเหรอ”
เพื่อนคนั้นไม่กล้าพูดอะไรอีก ปลายฝนจึงหันไปคุยกับ”อย่าโกรธนะ เพื่อนเรามันพูดไม่ทันคิดน่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ถือ พวกติ่งก็งี้แหละ”
ปลายฝนชะงัก พวกเพื่อนๆปลายฝนก็หน้าบึ้งกันทันที “เดี๋ยว”
“อะไร”
“บอกแล้วใช่มั้ย อย่าเรียกฉันว่าติ่ง”
“ก็จริงนี่นา ไปยืนเข้าคิวกันทั้งวันซื้อตั๋วคอนเสิร์ตแบบนั้น ไม่เรียกติ่งแล้วเรียกอะไร”