บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 9
โจหาจนทั่วห้อง ก็ยังไม่เจออะไรที่น่าสงสัย เขาเกาศีรษะแกรกๆ พอมือถือโจสั่นเขาก็รับสาย “ว่าไงวะไอ้ป๋อง”
“พี่โจ ผมคลาดกับคุณวนิษาแล้ว”
“ให้มันได้งี้สิวะ...คลาดกันนานรึยัง”
“ประมาณยี่สิบนาทีแล้วครับ”
“งั้นฉันต้องเผ่นแล้วสิ แค่นี้นะ” โจวางสาย รีบจัดทุกอย่างให้เข้าที่ตามเดิม ปิดไฟ กำลังจะออกไป ทว่ามีเสียงไขกุญแจกริ๊ก โจจึงตาลีตาเหลือกรีบหลบวิ่งพรวดเข้าไปในห้องวนิษา ก่อนจะแง้มประตูออกมาดู โจเห็นวนิษาเข้ามาในห้อง ตามมาด้วยกริชเขาจึงตกใจไม่น้อย
“อ๊ะ มาด้วยกันแบบนี้...สงสัยคุณวนิจะรู้สึก...เปลี่ยว...”
กริชนั่งลง “ขอโทษนะครับที่รบกวน แต่ผมปวดหัวมากจริงๆ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันเอายามาให้ค่ะ” วนิษาเดินไปหยิบยาแก้ปวดให้กริช
โจดูโล่งอก “แปลว่าคุณวนิไม่ได้เปลี่ยว แต่ไอ้กริชน่ะกะหวังฟัน...หึ ทำเป็นปวดหัว ปลวกเอ๊ย”
โจแอบดูกริช ระหว่างที่วนิษาเดินไปหยิบยากริชก็หยิบกระเป๋าตังก์ออกมา หยิบซองคอนดอมออกมาเตรียมไว้ที่กระเป๋าเสื้อ
วนิษาเอาน้ำดื่มกับยามาให้ “ยาค่ะ”
“ขอบคุณมากครับ” กริชกินยาเข้าไปก่อนจะถาม “ปลายฝนไม่อยู่เหรอครับ”
“ไปเรียนเปียโนค่ะ”
กริชมองไปรอบๆ ลุกเดินไปดูวิวที่หน้าต่าง “ห้องนี้วิวสวยจังครับ บอกไม่ถูก มีอะไรสักอย่างในห้องนี้ที่ทำให้ผมรู้สึกว่าห้องนี้บรรยากาศดีมาก อยู่แล้วสบายใจ ... หรืออาจจะเป็นเพราะคนที่กำลังอยู่ด้วยกันก็ได้นะครับ”
“เอ่อ...”
กริชกุมมือวนิษา “คุณวนิษาครับ ผมอยากบอกว่า...”
วนิษาดึงมือออก “อุ๊ย ลืมต้มน้ำ ว่าจะชงอะไรร้อนๆให้คุณกริชดื่มซะหน่อย อาการจะได้ดีขึ้น”
โจแอบดูอยู่ขำ เบาใจ “อย่างงี้เขาเรียกเงิบ ฮิๆ”
วนิษาเอ่ยถาม “น้ำขิงซะหน่อยมั้ยคะสดชื่นดี”
“ก็ได้ครับ ดื่มด้วยกันนะครับ”
วนิษาชงเครื่องดื่มมาวางสองแก้ว