บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 9 หน้า 3
“คุณวนิษาครับ ผมเสียใจ ผมอยากบอกคุณว่าถึงผมจะคิดอะไรที่ไม่เหมาะสม แต่ผมก็ไม่เคยคิดอะไรที่ไม่ดีกับคุณเลย คุณยังคงเป็นผู้หญิงที่ผมรัก”
“ขอบคุณค่ะ” วนิษาดูรักษาระยะห่างตั้งแต่เกิดเรื่อง จนกริชรู้ตัว
“งั้น...ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
“ขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้ ที่ช่วยขับรถพาฉันไปทำธุระ”
“ไม่เป็นไรครับ”
วนิษาเดินมาส่งกริชที่ประตู แต่ยังไม่ทันเปิดประตูก็มีเสียงมือถือดังมาจากทางเดินนอกห้อง เป็นเสียงริงโทนที่มีเอกลักษณ์ วนิษาจำเสียงเรียกเข้าได้ก็ตกใจ เธอรีบแง้มประตูมองออกไป เห็นปลายฝนอยู่ตรงทางเดิน
ปลายฝนกำลังก้มหน้าหามือถือในกระเป๋าอยู่ ไม่ทันเห็นวนิษา ปลายฝนหาเจอ รับสาย “ว่าไงจีจี้...จะเอาไฟล์ไอ้โมจิเหรอ รอเดี๋ยวนะ” เธอกดเครื่องหาของ
ขณะที่วนิษารีบกลับเข้ามา หน้าตาตกใจ “ปลายฝนกลับมาแล้ว”
“แล้วไงครับ”
“คุณกริช คุณต้องหลบไปก่อน ฉันไม่อยากให้ปลายฝนเข้าใจผิด”
“ให้ผมหลบไปไหนล่ะครับ”
วนิษาหาลู่ทาง “คุณเข้าไปหลบในห้องฉันก่อนแล้วกัน”
วนิษากับกริชผลักมาที่ห้องวนิษาที่โจหลบอยู่ โจรีบหลุบหนีทันที “ซวยแล้ว”
โจมองซ้ายมองขวา พุ่งเข้าไปหลบใต้เตียง วนิษาเปิดประตูเข้ามา ผลักกริชเข้ามาในห้อง
“อยู่เงียบๆนะคะ” วนิษาปิดประตูห้อง
สักครู่ก็ได้ยินเสียงปลายฝนเปิดประตูเข้ามา “สวัสดีค่ะ”
วนิษายิ้มแปร่งๆ “วันนี้ไม่เรียนเปียโนเหรอ”
“ไม่ค่ะ ครูมาสาย หนูรอตั้งนาน สุดท้ายให้คนมาบอกว่าครูมาไม่ได้ แล้วก็ไม่ยอมบอกแต่แรก ...คุณไม่สบายรึเปล่าคะ” ปลายฝนถามพลางชี้ที่ขวดยากับแก้วน้ำบนโต๊ะ
“ปวดหัวนิดหน่อยจ้ะ”
ปลายฝนไม่พูดอะไร เดินไปที่ห้องวนิษา กำลังจะเปิดประตู วนิษาวิ่งมาจับประตูไว้ “จะทำอะไรอ่ะ”
“เปิดเร้าเตอร์ค่ะ หนูต้องส่งงานให้เพื่อน ไฟล์มันใหญ่มาก ส่งทางมือถือไม่ได้”
วนิษาพูดเสียงดัง “อ๋อ จะเปิดเร้าเตอร์ในห้องฉันใช่มั้ย ก็ต้องเข้าไปในห้องสินะ...อืม”
กริชที่หลบอยู่ในห้องได้ยินเสียงวนิษาชัดเจน มองซ้ายมองขวา แล้วหลบมาใต้เตียง โจที่หลบอยู่ก่อน ต้องเขยิบตัวหนีแทบไม่ทัน วนิษากระแอมเสียงดัง แล้วเปิดประตูเข้ามา ปลายฝนเข้ามาเปิดเร้าเตอร์ ขณะที่กริชถอยกรูดๆลึกเข้าไปเรื่อยๆ โจต้องกระเถิบหนีจนหลุดออกมานอกเตียง
ปลายฝนเห็นโจเข้าเต็มๆ ปลายฝนกับโจสบตากัน ปลายฝนอึ้งไปครู่หนึ่งที่เห็นโจ วนิษาเห็นสีหน้าปลายฝนผิดสังเกตกำลังจะหันมาดู ปลายฝนจึงรีบจับวนิษาหันมาทางเธอ