บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 9 หน้า 4
โจรีบฉวยโอกาสหลบเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มบนเตียงวนิษา ระหว่างที่โจกำลังมุดลงใต้ผ้าห่ม ปลายฝนก็รีบชวนวนิษาคุย จับขมับทั้งสองข้างของวนิษา ล็อคหัวไว้ไม่ให้หมุนกลับไปดูโจได้
“ปวดหัวที่ขมับรึเปล่าคะ หนูนวดให้เอามั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ” วนิษาหันกลับมา โจหลบไปใต้ผ้าห่มเรียบร้อยแล้ว แต่เห็นปลายเท้ากริชโผล่ออกมาจากใต้เตียง แต่จากมุมของปลายฝน ยังมองไม่เห็น วนิษารีบเดินมาที่เตียง หยิบหมอนโยนลงบนพื้น บังขากริชไว้ ปลายฝนมองงงๆ
“อ๋อ ไม่มีอะไร .. เมื่อยขาน่ะ มาเอารองเท้าตอนนั่ง” วนิษาหย่อนตัวนั่งบนเตียง ตรงที่โจนอนอยู่ ปลายฝนตาโต ร้องว้าย ปรากฏว่าโจเบี่ยงตัวหลบได้ทัน
“ร้องทำไมจ๊ะ”
“อ๋อ ... อยู่ดีๆก็ปวดท้องน่ะค่ะ”
“งั้นออกไปกินยาเถอะ”
“ค่ะ”
วนิษากับปลายฝนเดินออกไปนอกห้อง กริชคลานออกมาจากใต้เตียง โล่งอก แต่แล้วก็อดไม่ได้ มองดูที่เตียงของวนิษา
“เตียงคุณวนิษาเหรอ...จะหอมมั้ยเอ่ย” กริชหยิบหมอนวนิษามาสูดดมฟืดใหญ่ “ชื่นใจ”
แล้วก็หยิบหมอนข้างมาไซร้ดม แล้วก็ก้มดมผ้าห่ม ไล่มาเรื่อยๆ จนมาถึงจุดที่ห่างจากซอกคอโจเพียงนิดเดียว กริชสูดหายใจฟืด สีหน้าตะลึงพรึงเพริด “คุณพระช่วย”
โจสยิวกิ้ว ขนลุกซู่ แต่ยังไม่ทันตั้งตัว กริชก็ก้มสูดอีกฟืดดดดดดดดด
“โอ้ว สุดยอด ฟีโรโมนคุณวนิษานี่รุนแรงเหลือเกิน เร้าใจอะไรอย่างนี้ เกิดมาไม่เคยเจอผู้หญิง คนไหนจะมีกลิ่นที่มัน... ซะขนาดนี้...” เจ้าตัวพูดแล้วก็สูดปาก
กริชเขยิบดมอีก แทบจะไซร้ซอกคอโจอยู่รอมร่อ โจเกร็งไปทั้งตัว หน้าบิดเบี้ยวเหยเก
“โอย จะตายอยู่แล้ว ทนไม่ไหวแล้ว วนิษา… กลิ่นกายคุณมันเหมือนมีมนต์วิเศษ โอย ผมจะตายอยู่แล้ว”
กริชจะดมต่อแต่ประตูเปิดออกเสียก่อน เขารีบลุกพรวดตอนที่วนิษาเข้ามาในห้อง โชคดีที่วนิษามองออกไปนอกห้องอย่างระแวดระวังถึงไม่เห็นการกระทำของเขา
“เร็วๆค่ะ ปลายฝนเข้าห้องน้ำอยู่”
“เดี๋ยวครับ คือว่า...”
“ไม่มีเวลาแล้วค่ะ” วนิษาไม่ฟัง จับมือกริชพาออกไปนอกห้องแล้วปิดประตู
โจที่นอนอยู่บนเตียงลุกขึ้น สะบัดร้อนสะบัดหนาว เอาต้นแขนถูซอกคอตัวเองไปมาเหมือนมีเชื้อโรคติดอยู่“ยืย แหยะ แยว็ก สะบือละเฮ่ย...”
วนิษาดันกริชออกนอกประตู พอดีกับที่ปลายฝนเดินออกมาพอดี วนิษายิ้มให้ “หายปวดท้องรึยังจ๊ะ”
“ดีขึ้นแล้วค่ะ แต่ว่า...ชักโครกเป็นอะไรไม่รู้ คุณดูหน่อยสิ มันเสียรึเปล่า”