บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 11 หน้า 3
หน้าสำนักงานเขตแห่งหนึ่ง โจขับรถมาที่หน้าสำนักงานเขต เห็นไกลๆคอปบร้าในชุดข้าราชการยืนรออยู่ โจชะงักเหยียบเบรกเอี๊ยด ”เฮ้ย อย่าบอกนะว่า...”
โจขบคิดเรื่องราวในใจ หยิบแว่นกันแดดมาสวม แล้วขับรถต่อไป คอปบร้ายืนรออยู่ เห็นรถวิ่งมาจอดข้างหน้าเขา มองไม่เห็นคนขับเพราะฟิล์มรถ คนขับกดกระจกลงนิดหนึ่ง เห็นแค่ช่วงบนของใบหน้า โจใส่แว่นกันแดดดำปี๋ โจทำเป็นหยิบกระดาษที่กริชให้มาอ่านดู ดัดเสียงพูด “คุณประกิต เจ้าพนักงานจดทะเบียนสมรสใช่ไหมครับ” “ครับ”
โจลงมา ก้มหน้าก้มตา เปิดประตูรถให้ท่าทางพินอบพิเทา “เชิญครับ คุณกริชกำลังรออยู่ครับ”
คอปบร้าไม่ทันระแวงอะไร เดินขึ้นไปนั่งบนรถ
“รัดเข็มขัดด้วยนะครับ”
คอปบร้าพยักหน้า หยิบเข็มขัดมารัด เงยหน้าขึ้นมา โจรออยู่แล้ว ชกเข้าเต็มกราม คอปบร้าสลบเหมือด
โจมองซ้ายมองขวา ไม่มีใครสังเกตรีบปิดประตูรถวิ่งขึ้นไปนั่งที่คนขับ รีบขับออกไปทันที
ที่ตึกแถวร้าง โจยังสวมแว่นดำมัดมือมือมัดเท้าคอปบร้ากับเสาต้นหนึ่งเรียบร้อย ตบๆตามตัวก็เจอมือถือ โจหยิบมือถือเขวี้ยงทิ้งไปไกลๆ แล้วค่อยหยิบขวดน้ำเปล่าราดหัวคอปบร้า คอปบร้าได้สติรู้ว่าถูกมัดเลยเริ่มดิ้น
“เฮ้ย ปล่อย แกทำแบบนี้ทำไมวะ”
โจดัดเสียง “บอกมาซิ คุณปลอมเป็นเจ้าหน้าที่ทำไม”
“ผมเป็นเจ้าหน้าที่จริงๆ”
โจชักมีดออกมา “ถ้าโกหกอีก ผมจะตัดหูคุณ”
คอปบร้ามองโจ รู้สึกคุ้นๆ สักพักก็อ้าปากค้าง “ไอ้โจ...แก...ไอ้โจตัวซวย ฉันจำแกได้แล้ว”
โจหัวเราะ ดึงแว่นออก เลิกดัดเสียง “แหม นึกว่าจะจำไม่ได้ซะอีก...แต่ก็ช้าไปหน่อยนะเพื่อน”
คอปบร้าจ้องหน้าโจ โจจ้องหน้าตอบ
ในอดีต สมัยที่โจเป็นบัณฑิตเพิ่งจบใหม่ เข้าทำงานที่สำนักงานนักสืบสมยศ
โจยื่นแฟ้มให้สมยศชายวัยกลางคนเจ้าของสำนักงาน ด้านหลังสมยศคือคอปบร้าวัยหนุ่ม นั่งกินข้าวไข่เจียวอยู่ มองโจด้วยสายตาไม่พอใจ
“นี่ครับ หลักฐานที่ผมรวบรวมมาได้”
สมยศรับไปดูครู่หนึ่ง “เธอไม่ต้องฝึกงานกับฉันแล้ว” สมยศบอก
“อ้าว..”
“ฉันให้เธอเป็นพนักงานจริงๆเลย เธอผ่านการทดลองงานแล้ว”
“แต่ว่า ผมเพิ่งมาลองงานไม่ถึงเดือนเลยนะครับ”