บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 8 หน้า 4
9 ธันวาคม 2558 ( 11:22 )
18.7M
1
สีหนาทเก็บมือไป เก้อเบาๆ ก็เลยเดินนำหน้าหนูนาไปลิ่วๆๆซะเลย หนูนามองสีหนาทที่สปีดขึ้นไปอย่างไว ทีแรกก็ยังไม่สน เวลาผ่านไป หนูนามองปาดเหงื่อ ทางขึ้นชันตระหง่านตรงหน้า หนูนาติดแหง่ก ปีนขึ้นเองไม่ได้ มองลงไปข้างล่างก็ชั๊น ชัน!! หนูนาหน้าเริ่มเสีย ชะเง้อมองก็ไม่เห็นสีหนาทซะแล้ว หนูนาลองปีน แต่พอจะออกแรงดึงตัวขึ้นก็ไม่ไหว ต้องถอยกลับลงมาอีก เอาไงดีเนี่ย? ทันใดสีหนาทเดินกลับลงมา...มองหนูนา เห็นตาโตๆท้อแท้ ขี้เกียจจะซ้ำเติม ส่งมือให้ หนูนาจ๋อยนิดๆ ทีนี้ยอมจับมือใหญ่นั้นไว้แต่โดยดี สีหนาทช่วยดึงหนูนาขึ้น ตอนขึ้นมาหน้าเกือบจะชิดกัน... ก่อนที่สีหนาทจะผละห่างออก...
“ขอบคุณค่ะ...”
สีหนาทพยักหน้าให้นิดนึง เดินนำหน้าเล็กน้อย แต่ไม่ห่างแบบคราวก่อน สีหนาทนำหนูนาขึ้นสู่ยอดเนิน เขาคอยให้ความช่วยเหลือ ส่งมือให้หนูนาจับเพื่อช่วยฉุดขึ้นเป็นระยะๆ และบางทีคอยชี้จุดที่ปีนง่ายๆให้
ที่โรงแรมสิงห์คำ …. ขนิษฐานั่งเหม่อๆ ปากกาคาอยู่บนแฟ้ม แต่ไม่เซ็นอะไร แล้วเสียงโทรศัพท์ภายในดังขึ้น ปลุกให้ตื่นจากภวังค์
“คุณน้องคะ มีสายจากคุณอดิสรค่ะ”
ขนิษฐาชะงักไปอย่างแรง “บอกว่าฉันไม่อยู่ และวันนี้ทั้งวันก็ไม่เข้าโรงแรมด้วย”
“ค่ะ” เลขาวางสายไป ขนิษฐาถอนใจ
ทิวทัศน์พาโนรามาสุดงดงามเบื้องหน้า คือภาพของเนินเขากะหล่ำปลีแผ่ออกไปโดยรอบ มีแนวผักอื่นๆอีกทั้งนาข้าวขั้นบันไดสลับคั่นเป็นริ้วรอยสีสันงดงาม หนูนามองตะลึง สวยๆๆ อะไรอย่างนี้เนี่ย “สวยจังเลยค่ะ”
สีหนาทมองท่าทีหนูนา “ไง หายเหนื่อยเลยใช่มั๊ย” หนูนาพยักหน้าให้สีหนาท สีหน้าปลื้มปริ่มมม..สีหนาทเห็นหน้าตาดีใจแบบเด็กๆของหนูนา อดยิ้มไม่ได้..คว้าแขนหนูนาไปดูจุดหนึ่งของเนินเขา “ตรงนี้ ฉันจะให้คนงานมาช่วยชาวบ้านสร้างหอสังเกตการณ์ พอเสร็จจะเห็นวิวไกลยิ่งกว่านี้”
“ทำไมล่ะคะ แค่นี้ก็เห็นไปจนสุดโน่นแล้ว”
สีหนาทชะงักไป สีหน้าขรึมลง “เธอเห็นป่าทางด้านโน้นมั้ย นั่นน่ะเป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์ผืนสุดท้ายของที่นี่ เมื่อก่อนมีหลายหมื่นไร่ เดี๋ยวนี้เหลืออยู่แค่ไม่กี่พัน! เพราะฝีมือของพวกลักลอบตัดไม้!” หนูนามองตามที่สีหนาทกล่าว อึ้งไป “นายทุนรวย แต่ชาวบ้านเดือดร้อน เพราะสำหรับพวกเค้า ป่าไม่ใช่แค่เงิน แต่มันเป็นทั้งแหล่งอาหาร เป็นห่วงโซ่ที่ให้ความอุดมสมบูรณ์ แต่คนบางพวกก็เห็นแก่เงินมากกว่าอะไรทั้งหมด”
หนูนามองสีหนาทอย่างทึ่ง ชื่นชมและเข้าใจในสิ่งที่ผู้ชายคนนี้คิด “คุณก็เลย..จะให้พวกชาวบ้านช่วยกันสอดส่องและช่วยกันปกป้องผืนป่า” เธอเดินเข้ามาหา แววตาแน่วแน่ และส่งยิ้มสดใสให้ “มาค่ะ จะให้ฉันช่วยอะไรบ้าง?”
สีหนาทชะงักไป เมื่อได้เห็นความเข้าใจ และสีหน้าหนูนาที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นไม่เหมือนเคย ทั้งสองคนมีแววตาที่สื่อว่าเข้าใจกัน แน่ว..แน่ ในชั่วขณะนั้น สีหนาทพยักหน้า แล้วส่งชาร์ทสำหรับบันทึกตัวเลขให้ ทั้งสองคนเริ่มทำงาน สีหนาทลงมือวัดพื้นที่ หนูนาจดบันทึก เห็นสองคนตั้งอกตั้งใจช่วยกัน .... ขณะทำงาน สีหนาทแอบ