บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 3 หน้า 3
“คุณสิงห์ ฉันรู้ว่าฉันไม่ใช่คนงานแบบที่คุณอยากได้ แต่ขอร้อง อย่าตอกย้ำเรื่องที่ฉันไม่เหมาะจะทำงานที่นี่ได้จะได้มั๊ย ถึงตัวฉันจะเล็ก แล้วก็..ไม่เคยทำไร่มาก่อน ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมาดูถูกกันได้ คุณไม่รู้หรอกว่างานนี้มันสำคัญกับฉันแค่ไหน ยังไงฉันก็จะไม่ล้มเลิกง่ายๆ!” หนูนาพรั่งพรูใส่สีหนาทชุดใหญ่ นึกว่าสีหนาทจะเถียง แต่เขาเพียงแค่ยิ้ม..
“เราพูดเองนะ งั้นฉันจะคอยดู”
หนูนาอึ้งไปที่สีหนาทไม่เถียง และยังงงๆอยู่ ไม่รู้ตัวว่าถูกยั่วให้พูด สีหนาทเห็นหนูนายังนิ่ง ก็ตบไหล่ป้าบเข้าให้ หนูนาถอยหนี สีหนาทยิ้มอย่างไม่โกรธ หนูนามองงงๆ ตกลงตานี่ดีหรือร้ายกับเรากันแน่
กระจิบจกทิชชู่มาซับน้ำตากันเป็นกองๆ พวงซึ่งดูสวยโดดเด่นและมีราศีดีกว่าทั้งสองคน เธอเป็นลูกสาวของก้อนหัวหน้าส่วนงาน ไม่ต้องทำไร่ ปลอบไปก็แขวะไป
“ยิ่งร้องก็ยิ่งน่าเกลียด ความสวยระดับแก จะไปหวังอะไรมาก.. ตัวเราได้เท่านี้ ก็ต้องรู้จักเจียม”
“พี่พวง ถ้าแพ้พี่พวง ฉันจะไม่ประท้วงสักคำ” กระจิบว่า
เพ๊อะผสมโรง “นังค่างเผือกนั่น นมก็ไม่มี สะโพกก็ไม่มี ไม่รู้น้ารามไปสนใจมันได้ยังไง”
“เฮ้อ จะมัวแต่โทษคนอื่นไม่ได้หรอกนะ .. ถ้าของๆเราดีจริง ยังไงผู้ชายก็ต้องมองเหมือนอย่างที่คุณสิงห์เค้าไม่เคยใจร้ายกับข้ายังไงล่ะ” พวงจับเผ้าผม ท่าทางภูมิใจ แล้วหันไปเห็นรถกระบะของสีหนาทมาจอด “พูดถึงก็มาพอดีเลย ต้องไปทักทายซะหน่อย” พวงลุกไป
พวงเดินนวยนาดไป เพ๊อะ กระจิบมองตาม พอพวงเดินไปเห็นว่าสีหนาทลงมาจากรถพร้อมใครคนหนึ่งก็ชะงักกึ้ก!! กระจิบและเพ๊อะเดินมาแอบมองอยู่ด้วย สีหนาท รอให้หนูนาลงมาจากรถเสร็จ แล้วปิดประตูรถให้
พวงฉุนเฉียว “นังนั่นมันเป็นใคร”
กระจิบอุทาน “นังค่างเผือก !!!”
เพ๊อะยืนยัน “ใช่จริงๆด้วย นังนี่แหละที่ทำให้น้ารามไล่ตะเพิดพวกฉัน”
พวงเหวอ !!ไม่อยากจะเชื่อ
หนูนาขอบคุณสีหนาท แล้วจะรีบเดินไปอีกทาง แต่ดันผิดทาง สีหนาทเลยดึงตัวเอาไว้ ดันให้ไปอีกทาง
พวงโวยวาย “อ๊าย!!นังปลวกนรก นังนกกะทือ!!นังสะดือเหม็น!! กล้าดียังไงมายุ่งกับคุณสิงห์ของฉัน !!!”
กระจิบท้วง “ไหนเมื่อกี๊เจ๊บอกให้อย่าโทษคนอื่นไง”
พวงสะบัดหน้า ไม่รู้ไม่ชี้ กระจิบ และเพ๊อะมองอาการของพวง ดูเป็นมากกว่าเสียอีก
สีหนาทเดินขนาบหนูนามายังเรือนพักคนงาน ระหว่างทางเห็นคนงานพากันมอง
“ฉันไปถูกค่ะ ไม่ต้องมาส่งก็ได้”
สีหนาทไม่ตอบ แต่ก็ไม่ยอมเดินกลับ คนงานต่างลอบมองอย่างสนใจ หนูนารู้ว่าป่วยการจะพูด เดินไปจนกระทั่งเจอราม
รามเข้ามาทัก “หนูนา หายไปไหนมา ไปหาคุณสิงห์มาเหรอครับ”