บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 3 หน้า 5
หนูนาปลุกปล้ำกับผ้าปูจนเซร่วงลงจากเตียง หันมาเห็นแป้นมอง รีบแก้ตัว “ยัดยากจัง” แป้นเดินมายัดเข้ามุมให้ทีเดียวอยู่ ตบป้าบ เสร็จ ตึง เรียบร้อย หนูนายิ้มแหยๆ “ขอบใจ....”
แป้นยักหน้า แต่ลับหลังแอบส่ายหน้า“แค่ปูที่นอนมันยังไม่มีแรง จะทำไร่ไหวเหรอว๊า...”
แป้นเหล่หนูนาที่พยายามใส่ปลอกหมอนอยู่อย่างเก้ๆกังๆ แล้วก็ใส่ผิดด้าน หนูนารีบถอดออกมาใส่ใหม่ แป้นยิ่งเห็นก็ยิ่งส่ายหัว....
กองไฟลุกโพลงอยู่ในความมืด บนฟ้ามีแสงดาว อากาศยามค่ำเย็นเฉียบ สีหนาท รามและเชษฐ์ล้อมวงรอบกองไฟตามประสาหนุ่มโสด เชษฐ์มีกีตาร์อยู่ในอ้อมแขน ลองเสียงกีตาร์อยู่ พลันชะงัก
“เด็กนั่นไม่มีบัตรประชาชน?”
“ครับ บอกว่าหาย ยังไม่ได้ไปทำ พอขอที่อยู่ ก็บอกว่าเบอร์โทรที่บ้านกำลังขอเปลี่ยน ก็เลยยังไม่มีเบอร์”
สีหนาทครุ่นคิด “แล้วลองเช็คจากฐานข้อมูลอินเตอร์เน็ตดูรึยัง”
“แน่น๊อน ! เช็คจากแฟ้มข้อมูลอาชญากรรมแล้ว” รามเลิกคิ้ว ประมาณว่าต้องขนาดนั้นเลยเหรอ “ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ แค่เช็คทั่วๆไป ชื่อหนูนา ทองการค้าเนี่ย ไม่มีคนชื่อนี้เลย”
รามสงสัย “คุณสิงห์ไม่สบายใจอะไรเรื่องเด็กคนนี้รึเปล่าครับ”
สีหนาทเอ่ย “อย่างที่ผมบอก ผมเจอเค้าวันก่อน ที่เราไปจับไม้เถื่อนกัน”
“โอ้ บุพเพสันนิวาส เจอกันแล้วเจอกันอีก”
สีหนาทเหล่ เชษฐ์หุบปาก “ก็ไม่ได้สงสัยว่าเค้าจะเป็นคนร้ายหรอก แค่มันแปลกๆ เด็กคนนี้ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนงาน”
“ครับ เหมือนคนงาม มากกว่า” สีหนาทมอง เชษฐ์เสียงเบา “ก็อุตส่าห์เห็นด้วย”
“ถ้าคุณสิงห์เห็นว่าเค้าไม่เหมือนคนงาน แล้วทำไมถึงได้รับเค้าเข้าทำงานล่ะครับ”
“ก็...”
“เห็นว่าสวย ก็เลยใจอ่อน..รึเปล่า?” สีหนาทหัน ทำท่าจะเล่นงานเชษฐ์ล่ะ “โอ๊ะ ตั้งสายได้แล้ว เดี๋ยวผมจะเล่นกีตาร์อย่างเดียวเลย ไม่พูดละ”
“ถ้าฉันรับคนที่หน้าตา นายก็ไม่ได้ทำงานที่นี่แล้ว” ปึ่ง!!!เสียงกีตาร์ของเชษฐ์เพี้ยนไป สีหนาทพูดกับราม “ก็ลองให้โอกาสเค้าดู ถ้าทำไร่ไม่ได้ ก็น่าจะส่งไปช่วยงานยัยน้องที่โรงแรมได้”
“ครับ ผมนับถือคุณสิงห์ก็ตรงนี้ อย่างตัวผมเอง เพราะคุณสิงห์ให้โอกาสผมถึงได้มีทุกวันนี้”
“อะไรกัน เพราะน้ารามทำงานดีเองต่างหาก เรื่องเด็กนั่น ยังไงคงต้องจับตาดูเอาไว้หน่อย”
รามพยักหน้า สีหนาทครุ่นคิด เชษฐ์เล่นเพลงไป...
หนูนาหยิบมือถือขึ้นมาดูก็เห็นว่าแบตหมด หนูนาก้มลงค้นหาในกระเป๋าเป้...
แป้นเห็นมือถือที่วางอยู่ สะดุดตา “ สวยดีนะ เหมือนที่โฆษณาในทีวีเลย”