บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 12 หน้า 2
รินพยายามประคองพายที่ไหลลงพื้นตลอดเวลา “พายเดินไหวมั้ย” รินเป็นห่วง
พายฝืน “ไม่เป็นไรค่า..พายยังพอไหวอยู่” พายเมา “คนอื่นไปไหนหมดละคะ”
“เค้าแยกย้ายกลับห้องกันไปหมดแล้วล่ะจ้ะ พี่ก็กำลังพาพายกลับห้องอยู่”
“พายเดินกลับห้องเองไหวจริงๆค่า” พายโอนเอนไปมา จนเกือบจะหล่นพื้น มีคนก้าวเข้ามาช่วยรินประคองอีกด้าน “ผมช่วยนะ..” รินเห็นปาลก็ชะงักนิ่งไป ปาลเข้ามาช่วยพยุงพายทั้งตัว “ขอบคุณนะคุณ”
“ไม่เป็นไร คุณไปเปิดลิฟท์เถอะเดี๋ยวผมพยุงพายให้เอง
รินเดินนำปาล ปาลค่อยๆประคองพาย พายหันไปมองหน้าปาลแล้วยิ้มหวาน “พี่ปาล”
“น้องพาย.. ดื่มเยอะเลยนะครับเนี่ย”
“ก็พายดีใจนิคะ ขอบคุณนะคะพี่ปาล วันนี้พายมีความสุขมากๆๆๆ”
พายเอื้อมมือจะกอดปาล ปาลดึงตัวออก พยายามประคองพาย รินมองพายเข้าหาปาล อึ้งๆ
ทางเดินหน้าห้อง รินเดินนำ ปาลประคองพายที่เมามาตามทางเดิน พายเริ่มยื่นหน้าเอนตัวไปซบปาล ยิ้มหวาน
“พี่ปาลมาช่วยพายอีกแล้ว เกรงใจพี่ปาลจังเลยอะ”
“พี่มาช่วยพี่รินน่ะ น้องพายเมาจนพี่รินเค้าพากลับไม่ไหวแล้ว แค่มาส่งห้องเอง”
ปาลพยายามพูดให้รินเข้าใจ /รินเหล่มอง
“พี่ปาล..ดีกับพายตลอดเลย” พายยิ้ม “พี่ปาลรู้ไหมคะ...วันเกิดปีนี้พายมีความสุขที่สุดเลย เพราะอะไรรู้ไหมคะ ...เพราะพี่ปาล” ปาลพยายามประคองพายเดินต่อ จนมาหยุดยืนหน้าห้อง รินเก็บอารมณ์
“พี่ว่า..น้องพายเมาแล้วมากกว่าครับ”
“ไม่เมาคะ ..พาย..รู้สึก..ดีกับพี่ปาลจริงๆ” ปาลรีบตัดบทพยายามส่งพายให้ริน
“เข้าห้องก่อนดีกว่าครับน้องพาย เมาแบบนี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ออกกองไม่ไหวนะครับ”
“พายพูดจริงๆ นะคะ” พายยิ้มหวาน ตัวอ่อน ดึงเสื้อปาล เมาไม่รู้เรื่อง ไม่ยอมไปกับริน
“แล้วพี่ปาลละค่า.. คิดยังไงกับพาย” รินที่กำลังจะเสียบคียการ์ด อึ้ง ปาลมองหน้าพายไม่รู้จะทำไง รินมือกำที่จับประตูแน่น “พี่คิด..ว่าพายควรเข้านอนแล้วนะ”
รินมือสั่น ค่อยๆ เปิดประตู ปาลค่อยๆประคองพายเข้าไปที่เตียง พายเอามือรั้งคอปาลเข้าใกล้ ปาลตกใจ รินอึ้งกว่า ปาลรีบเอามือแกะพาย มองหน้าริน “พี่ปาล พี่ปาล คิดยังไงกับพายคะ พี่ปาลชอบพายบ้างไหม...”
ปาลรีบพาตัวเองออกไปที่ประตู พายยังเอามือไขว่คว้าอากาศนึกว่าคล้องคอปาลอยู่ สักพักก็พับหลับไป
รินรอปิดประตู ยังไม่ยอมพูดอะไร ปาลจ้องหน้าเหมือนจะพูดอะไร ปาลจะหันหลัง “คุณคือผม..”