บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 12 หน้า 5
“อยู่โรงแรมคนเดียวมันเหงาๆอ่ะครับ” กิฟท์ลุกเดินรี่ไปหาต้นทันที พูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ตัวอ่อนทันที
“แหม คิดถึงกิฟท์ก็บอกตรงๆ ก็ได้ค่ะพี่ต้น กิฟท์ไม่เขินหรอก”
“เอ่อ.. กิฟท์ไม่เขินพี่เขินแทนละกัน” กิฟท์หัวเราะเกินธรรมชาติ จนช่างหน้ากลอกตา
ต้นเองก็หัวเราะเจื่อนๆ มองกิฟท์ที่เกาะแกะตัวเอง รินเดินเข้ามา ต้นรีบปัดกิฟท์ แล้วเดินเข้าไปหาริน หน้าตายิ้มแย้ม “เมื่อคืนเสียดายนะครับ ไม่ได้ร้องเพลงกับรินเลย” รินยังไม่ทันตอบอะไร กิฟท์แหววใส่
“แหม เต้นกับกิฟท์ไปสิบยก ยังเหลือแรงเหรอคะ รู้งี้ จัดไปสักยี่สิบชุดดีกว่า”
“เอ่อ รินขอตัวไปเช็คหน้างานก่อนนะคะ วันนี้ฉากใหญ่ด้วย”
“จริงด้วยสิครับ ผมลืมไปเลย ว่าวันนี้มีซีนแต่งงานด้วย”
รินแซว “ลืมตอนนี้ได้ แต่ตอนเข้าฉาก ห้ามลืมบทนะคะ” ต้นกับรินหัวเราะคู่กัน กิฟท์มองรินแบบไม่พอใจ
“อย่าลืมด้วยนะคะ ว่านางเอกตัวจริงยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่ตรงนั้น” กิฟท์ค้อนริน รินส่ายหัวรีบเดินออก
ปาลลงจากรถตู้เดินเข้ามาในกอง สายตาสอดส่ายมองหาใคร ปาลเห็นรินอยู่กับหน่อย ปาลรีบเดินไป
“หน่อย อย่าลืมไปกำชับน้าไฟให้พี่นะ ว่าอย่าทำให้พื้นเป็นรอยเด็ดขาด บอกให้ระวังตอนขนของขึ้นบันไดด้วย ถ่ายรูปลิฟท์ก่อนขนเอาไว้ด้วย” รินหันไปเห็นปาล ก็ชะงักไป หน่อยเดินออกไป รินหันหลังจะเดินหนีปาล
“มาแต่เช้าเลยนะคุณ”
“อือ พายกำลังมา”“เดี๋ยว ผมไม่ได้ถามถึงพายซะหน่อย” รินจะเดินหนี ปาลเข้าไปขวาง หน้ามุ่ยทั้งคู่ “คุณเป็นอะไรของคุณ”
“ก็เป็นผู้จัด ละก็มีหน้าที่ที่ต้องทำมากมาย ละถ้าคุณไม่มีอะไร ฉันขอตัว...”
“โอเค ตอนนี้คุณเป็นผู้จัด แล้วถ้าผมอยากได้ รินคนเดียวกับที่ภูเก็ตกลับคืนมา ผมต้องทำไง”
รินอึดอัด “คุณ วันนี้ฉันยุ่งมากนะ ถ้าคุณจะมาคุยอะไรไร้สาระแบบนี้...”
“ไร้สาระเหรอ คุณไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ ถามจริงๆ” รินโมโห นึกภาพที่ปาลร้องเพลงคู่พาย พูดหน้าตาย...
“ฉันต้องรู้สึกอะไรเหรอ...”
“อย่างน้อยก็รู้สึกอึดอัด แบบที่ผมรู้สึกอยู่ ถามจริงๆ คุณหลบหน้าผมทำไมริน”
ไถ้าฉันหลบหน้าคุณ ฉันจะยังยืนอยู่ตรงนี้ไหม” ทั้งคู่จ้องตากัน เต็มไปด้วยคำถาม ที่ไม่กล้าถาม คำตอบที่ไม่กล้าพูด พายเดินเข้ากองมาพอดี เห็นปาลก็รีบทัก “พี่ริน พี่ปาล!” พายยิ้ม ปาลหันไปเห็นพายชะงัก “น้องพาย”
รินรีบสะบัดมือออกจากปาล
“อ้าว คุณ คุณ!” รินไม่หัน เดินหนีไป ปาลเซ็ง เสยผมแบบหงุดหงิด พายเดินเข้ามาหาปาล