บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 25 หน้า 2
“คุณสุ...ท้อง!!!” เกนหลงมองหน้าเอื้อ
ชายหนุ่มพยักหน้า สองคนคุยกันอยู่ในมุมสวยมุมหนึ่งของโรงแรม
“แล้วตอนนี้พี่เอื้อ..เป็นยังไงบ้างคะ?”
“พี่ก็สบายดี ไม่ได้เป็นอะไร พี่ไม่ใช่พ่อเด็กในท้องนะ จะได้แพ้ท้องแทน”
เกนหลงหรี่ตามอง “พูดแบบนี้แสดงว่า อารมณ์ดีแล้ว หรือว่าทำเป็นขำกลบเกลื่อนคะ?”
“ก็...ไม่รู้เหมือนกัน”
“อ้าววววว”
“คือมัน..ก็มีทั้งอึนๆ ช็อคๆ แต่ก็ดีใจ แล้วก็เอาใจช่วยให้เขมชาติกับหนูเล็กปรับความเข้าใจกันให้ได้”
“ดีใจจริงๆหรือคะ? แน่ใจนะคะว่าไม่ได้หลอกตัวเอง”
“จริง จะพูดยังไงดี พี่กับหนูเล็กเราผูกพันกันจนเหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน มันมากกว่าความรักแบบหนุ่มสาว พี่จะดีใจและมีความสุขมาก ที่ได้เห็นเขามีความสุข”
เกนหลงมองเอื้ออย่างชื่นชม
หน้าบ้านพักตากอากาศ รถเขมชาติแล่นเข้ามาจอด เอี๊ยดดดด เขมชาติรีบวิ่งลงจากรถ มาที่บ้านอย่างรวดเร็ว เขาพุ่งมาที่ประตู ปิดล็อค เขมชาติตบประตูเรียก
“วดี .. วดี... วดี อยู่หรือเปล่า? วดี???”
เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ เขมชาติเริ่มร้อนใจ วิ่งหารอบๆบริเวณก็เงียบ ว่างเปล่า
“ไม่มีคนอยู่ รถก็ไม่อยู่ หรือว่าจะหนีไปแล้ว วดี” เขมชาติใจหาย เศร้าวูบขึ้นมา ทรุดตัวลงนั่ง หมดแรง
รถสุริยงแล่นมาถึงบ้านพักตากอากาศ แล้วก็ต้องชะงักกึกเมื่อเห็นรถเขมชาติ
“เขมชาติ”
เขมชาติหันมาตามเสียงรถ เห็นรถสุริยงจอดอยู่ ก็ดีใจ ชายหนุ่มลุกพรวด รีบวิ่งไปทันที “วดี!!!”
สุริยงใส่เกียร์ถอยหลังทันที เร่งเครื่องจะหนี เขมชาติหน้าเสีย เร่งฝีเท้า
“วดีอย่าเพิ่งไป วดี!! หยุดก่อน!”
สุริยงหงุดหงิด ถอยหน้าถอยหลัง“บ้าจริงๆ”
เขมชาติวิ่งมาถึงรถ ตบที่กระจก พยายามจะเปิดรถ “วดี ลงมาคุยกันก่อน วดี!!”