บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 11
ห้องโถงตำหนักใหญ่ นาฬิกาถูกวางลงในมือคุณชายเล็ก คุณชายเล็กรับไว้ ศรีจิตราถอยมายืนเชิดนิดๆ คุณชายเล็กตาพราวระยับ “ทีนี้ผมคงเอาไปได้เสียทีนะครับ”
“ความจริงคุณควรเอาไปตั้งนานแล้ว ถ้าไม่มามัวเล่นสนุกอยู่”
“เล่นสนุก เล่นสนุกอะไรกันครับ”
“ก็เล่นสนุกกับความโง่ของดิฉันน่ะซีคะ”
“โธ่ ใครจะกล้าไปทำอย่างนั้น”
คุณสอางค์และคุณสร้อยเดินออกมา คุณสร้อยหิ้วกระเป๋าเตรียมกลับ
“นี่คุณสร้อยจะกลับบ้านราชดำริแล้วหรือครับ”
“ค่ะ นี่ก็ตั้งสามสี่ทุ่มแล้ว”
“ผมไปส่งคุณสร้อยก็ได้นะครับ”
คุณสร้อยหัวเราะระริกโบกมือไขว่ “วุ๊ย ถ้ารู้อย่างงี้ก็ไม่เอารถที่บ้านมาหรอก แต่ดิฉันไม่รบกวนหรอกค่ะ คราวนั้นไปส่งดิฉันยังเกรงใจแทบแย่”
ศรีจิตราชะงัก คุณชายเล็กเหลือบมองแล้วแกล้งถาม “คราวไหนหรือครับ”
“ก็เมื่อต้นเดือนก่อนไงคะ ยายศรีจำได้ไหม”
ศรีจิตรารู้ “จำไม่ได้ค่ะ”
“อุ๊ย ก็ช่วงที่พวกก่อสร้างมาคึ่กๆแถวบ้านเราไง น่ากลัวจะตาย”
“คุณศรีจิตราคงจำได้แต่ตอนนายยอดไปส่งมั้งครับ” คุณชายเล็กยิ่งแกล้ง ศรีจิตราตาวาว
“อุ๊ย นายยอดไม่เคยไปส่งดิฉันค่ะ เห็นหน้าแล้วอิฉันไม่ไว้ใจ”
“โอเค งั้นผมลาก่อนนะครับ” คุณชายเล็กยกมือไหว้ลา คุณสร้อยและสอางค์รับไหว้ ศรีจิตราไหว้ตามตาขุ่น คุณชายเล็กรับไหว้เดินไป “
คุณสอางค์หันไปหาคุณสร้อย “นี่ ช่วยฉันวางแผนว่าจะให้คุณชายเล็กเจอยายสายังไงดี”
“ว้ายไม่เอาค่ะ เดี๋ยวมาแก่นแก้วแววชะนีให้คุณชายเล็กเห็น”
“แหม คุณชายเล็กก็ซนหยอกอยู่เมื่อไร”
“ไม่รู้ล่ะ ขอหนูตรองดูให้ถ้วนถี่ก่อน”
คุณสร้อยและคุณสอางค์ปรึกษากันง่วน ศรีจิตราถอนใจ มือหยิบตุ๊กตาวีนัสมา แล้วหน้าบึ้งวางลง