บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 11 หน้า 2
ที่ห้องสมุด สาลินครุ่นคิดมือขีดเขียนกระดาษตรงหน้าเล่น ไนเจลอยู่หัวโต๊ะ จิตริณีนั่งถัดมา สาลิน บราลี ลลิตานั่งอยู่ตรงข้ามจิตริณี
“วาระที่สองของวันนี้คือ เรื่องอะไรนะครับจินนี่”
ลลิตา บราลีมองหน้ากัน “ใครยะ จินนี่”
“วาระที่สอง คือเรื่องบัดเจ็ตในการจัดซื้อหนังสือล๊อตใหม่ค่ะ” จิตริณีตอบ
“ขอบคุณครับ จินนี่”
ลลิตา บราลีถึงบางอ้อ “โธ่ คิดว่าใคร”
“คุณแซลีน ผมขอลิสต์นอฟเวิลที่คุณซีเลกท์ขึ้นมาหน่อย” สาลินเหม่อ
“คุณแซลีน คุณแซลีน”
“คุณสาลินคะ” จิตริณีช่วยเรียก
ลลิตาเอาศอกกระทุ้ง สาลินผวา ทำหน้าเลิกลั่ก “บอสถามเธอแน่ะ”
“ขา อะไรคะ”
“คุณแซลีน ผมเรียกคุณตั้งสิบหนแล้วนะ จนปากจะฉีกถึงรูหูดแล้ว”
“รูหูค่ะ ไม่ใช่รูหูด” จิตริณีแก้
“อ้อ รูหู”
“ก็ฉันชื่อสาลิน แต่บอสเรียกแซลีน ฉันก็เลยคิดว่าเรียกคนอื่น”
ไนเจลเกาหัว “ภาษาไทยยากจริงๆ ออกเสียงผิดกลายเป็นคนละความหมาย อย่างเช่น ใครขายไข่ไก่ ยายกินลำไย...น้ำลายยายไหล เช้าฟาดผัดฟัก...เย็นฟาดฟักผัด โอว์ พูดผิดกลายเป็นคำหยาบโหมดเลย”
“ฉันมีข้อเสนอค่ะ บอสก็ตั้งนิกเนมให้ทุกคนเป็นภาษาคุณก็แล้วกัน” จิตริณีเสนอ
“กู๊ด ไอเดีย” ไนเจลครุ่นคิด ลลิตาตื่นเต้น บราลีเซ็ง สาลินทำตาปริบๆ
“โอเค แซลีน คุณชื่อลินซี่”
“ค่ะ”
“บา-ร้า-ลี่ เป็น แบลลี่ก็แล้วกัน”
ลลิตาถาม “แล้ว หล่า-ลี้-ท่า ล่ะคะ”
“คุณก็เป็นโลลิต้า”
“ว้าย ชื่อเพราะจังเลย ไอ ไล้ คิท ค่ะบอส”
สาลินกับบราลีมองอย่างเหยียดหยาม สาลินครุ่นคิดถึงเรื่องศรีจิตรา