บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 11 หน้า 3
ที่เคาน์เตอร์ในห้องสมุด สามสาวมาประจำที่ตามปรกติ ลลิตากรายมือ “เปรี้ยวจังเลย มีชื่อเล่นฝรั่ง เหมือนพวกนักเรียนนอก”
“เฮอะ นังพวกขี้ข้าจักรวรรดินิยม” บราลีเหน็บ
“ต๊าย นึกอยู่ตั้งนานว่าชื่อแบลลี่ มันคุ้นๆ โอ มายก็อด บอสตั้งชื่อเข้ากับเธอจริงๆ”
“เข้ากับฉัน ยังไงยะ”
“ก็แบลลี่น่ะ เป็นยี่ห้อเกือกดัง ของสวิสเชียวนะยะ”
บราลีร้องกรี๊ด จิตริณีเดินมาหาสาลิน ถือหนังสือ LOLITA มาคืน
“คุณจิตริณีอ่านโลลิต้าเหรอคะ”
“ค่ะ เพิ่งอ่านจบ”
“อุ๊ยตาย บอสตั้งชื่อฉันเหมือนนิยายเล่มนี้ เกี่ยวกับอะไรคะคุณจินนี่” ลลิตาซัก
“เป็นชื่อนางเอกเป็นสาวน้อยแสนสวยค่ะ”
“สมตัวฉันเลย บอสเข้าใจตั้งชื่อ”
“แต่....โลลิต้านี่เป็นเด็กใจแตก มั่วพ่อเลี้ยงจนแม่ฆ่าตัวตาย ต่อมาก็ไปเล่นหนังโป๊ พอตอนจบก็ไปตกระกำอยู่ในสลัม” ลลิตาค่อยๆหุบกลีบ
บราลี สาลินหัวเราะลั่น บราลีกัด “อุ๊ย สมตัวจริงๆด้วย”
ลลิตาร้องกรี๊ด คนทั้งห้องสมุดหันมาดู แล้วยกนิ้วจ่อปาก ทำเสียงชู่ว์ให้เงียบ
ศาลาท้ายสวน สาลินเอาหนังสืออ่านเล่นกอดกับอกหน้าเชิด คุณชายเล็กนั่งอยู่ตรงข้าม มีมะม่วงน้ำปลาหวานตรงหน้า เจ้าแกะเล่นง่วนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
“คุณเป็นอะไรหรือ คุณสาลิน”
“คุณต้องเรียกฉันว่า ลินซี่”
“หา อะไรนะ”
“เจ้านายฝรั่งบอกว่าชื่อคนไทยเรียกยาก คุณบรรณารักษ์ที่จบมาจากนิวยอร์กเลยเสนอให้ทุกคนมีชื่อฝรั่งหมด ฉันก็เลยเป็นลินซี่”
“โธ่ เรื่องธรรมดาจะตาย ตอนไปเรียนเมืองนอก ผมยังชื่อพอลเลย”
สาลินขยับตัววางหนังสือลง “หา คุณเป็นนักเรียนนอกด้วยหรือ”
คุณชายเล็กสะดุ้ง รู้ตัวว่าหลุดบทรีบแก้ตัว “โธ่ ก็ฝรั่งเจ้านายผม มันเคยส่งผมไปดูงานที่เมืองนอกไงฮะ”
สาลินถอนใจเฮือก “ฉันไม่เข้าใจเลย ทำไมคนไทยถึงเห่อฝรั่งกันนัก”
“โธ่ เราเห่อมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 4 แล้วมังครับ”
“เนี่ย เมื่อวานฉันนั่งรถผ่านร้านนนท์เกษา เห็นเขายกป้ายใหม่เป็นร้านนนท์บาร์เบอร์ นอกจากเห่อฝรั่ง ก็ยังเห่อคนรวย เห่อผู้ดีอีก เฮ้อ นี่ฉันเป็นห่วงพี่สาวฉันจัง”
“โธ่ ก็เขาเข้าวังไปแล้วไม่ใช่เหรอฮะ ป่านนี้นั่งเก็บดอกไม้ไปร้อยมาลัย”