บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 9 หน้า 3
คุณชายเล็กยืดอก “ผมมีความสามารถพิเศษ”
“โธ่ สงสารพี่ศรี ทำไมต้องมาถูกคลุมถุงชนแบบนี้”
“นี่ผมเพิ่งได้ยินคนบ่นเรื่องนี้เหมือนคุณเปี๊ยบเลย” คุณชายเล็กหมายถึงคุณชายรอง
สาลินมัวแต่พิลาปร่ำเลยไม่ซักไซ้ “พี่สาวฉันเขาสวยมากนะ”
คุณชายเล็กอมยิ้ม “ผมรู้”
“คุณรู้ได้ยังไง”
“ก็คุณสวยขนาดนี้ คุณแม่คุณก็สวย พี่สาวคุณก็ต้องสวยซีฮะ”
ที่เขตสวนพุดซ้อนหลังพุ่มไม้ พุดซ้อนกับชบาทิพย์โผล่หัวขึ้นมา ดูทั้งสองตาเป๋ง
“นี่ คุณยายฉันก็สวยนะ”
“ฮะ เขาถึงว่าดูนางให้ดูแม่ ดูให้แน่ต้องดูถึงยาย”
“พี่ศรีน่ะ เขาสวยกว่าฉันตั้งเยอะ แล้วก็ดี๊ดี ไม่เหมือนฉันหรอก”
“เอาเป็นว่าผมเชื่อคุณครึ่งนึงก็แล้วกัน”
สาลินกับคุณชายเล็กมาถึงสุดเขตสวน เขตสวนพุดซ้อนอยู่ตรงหน้า
“คุณไปได้แล้ว ฉันส่งคุณแค่นี้ล่ะ สวัสดี”
“สวัสดีครับ”คุณชายเล็กออกรั้วไป
สาลินเห็นพุ่มไม้ไหว ๆ
คุณชายเล็กเดินเข้าสวน แล้วเห็นพุ่มไม้ไหวเช่นกัน พุดซ้อนและชบาก้มตัวหลังพุ่มไม้ เดินตามคุณชายเล็ก ชบาทิพย์เสียหลักเซออกมาชนคุณชายเล็กโครมใหญ่ “เฮ้ย”
พุดซ้อน/ ชบาทิพย์อุทาน “แม่มึงหก / แหก !” สามเสียงดังประสานกัน
สาลินวิ่งเข้ามาดู คุณชายเล็กนั่งแผ่ ชบาทิพย์นั่งตกใจแผ่ขากางไปสุดหล้า พุดซ้อนมีตะกร้าของคุณชายเล็กครอบหัว คุณชายเล็กรีบดึงตะกร้าออกให้ พุดซ้อนตาเขียวปั้ด
“นี่คุณ เป็นยังไง” สาลินถาม
คุณชายเล็กลุกขึ้นมาหลังพุ่มไม้ปัดตามเนื้อตัว “ผมไม่เป็นไร”
“อ้าว คุณน้า หนูชบา มาทำอะไรตรงนี้คะ”
พุดซ้อนหน้าเรี่ย ตาเหลือบเห็นเถากระทกรกบนพุ่มไม้ก็กระชากขวับมา “มาเก็บบอน เอาไปแกงบอน ไม่เคยกินหรือไง” ชบาทิพย์ได้สติ กระชากอีกเถามา
สาลินทำตาปริบๆเพราะไม่ใช่ของอร่อย คุณชายเล็กมองพุดซ้อนและชบาทิพย์อย่างรู้ทัน พุดซ้อนเชิดใส่หันไปเดินหนี