บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 12 หน้า 3
“ส่วนผมน่ะนมย้อยเล่าให้ฟัง นมย้อยน่ะเป็นขุมคลังนิทานเลยนะครับ ตอนเด็กพอผมนอนไม่หลับ นมย้อยจะจับผมหนุนตัก แล้วเล่านิทานกล่อมจนผมหลับ” ศรีจิตราอมยิ้ม รู้สึกดีกับคุณชายเล็กมากขึ้นอีก
ที่พุ่มไม้ จรวยหัวหูเปียกลู่ โผล่ขึ้นมาแอบดู
ชานเรือนบ้านสวน ยายพิณตักข้าวแจกรอบวง มาถึงคุณชายรอง “คุณชายชื่อยาวเพคะ จะเสวยพระกระยาข้าวกี่สารภีเพคะ”
คุณตา คุณยายขายหน้ากว่าห้าเบี้ย แต่สาลินมีชะงักเรื่องนินทาชื่อคุณชายรอง
คุณชายรองยิ้ม “ตักเท่าๆกับทุกคนน่ะครับ”
“จะเท่าใครล่ะเพคะ คุณตาคุณยายน่ะกินนิดเดียว แต่คุณสาน่ะท้องยุ้งพุงกระสอบ”
สาลินตาเบิกกว้าง มีอาการแทบเอาชามแกงปายายพิณ คุณชายรองสะใจ “งั้นเอาน้อยกว่าคุณสาลินหน่อยนึงก็แล้วกัน” สาลินตาวาว
คุณยายเปลี่ยนเรื่อง “คุณชายชื่อเพราะมากนะคะ”
“ขอบพระคุณครับ แต่ความจริงไม่มีใครเรียกชื่อเต็มๆหรอกครับ เขาก็เรียกผมแค่กิตติเท่านั้น”
สาลินประชดประชัน “แหม เรียกสั้นๆก็ดูเป็นชาวบ้านไปซีคะ ดูไม่เต็มยศเต็มเกียรติเต็มศักดิ์เต็มบารมีท่าน”
คุณชายรองยิ้มมองดูสาลินดวงตาวาววับ แล้วตรงเข้าบีบคอสุดแรงเกิด สาลินตาเหลือกพยายามแกะมือ เท้าดิ้นพราดๆ คุณชายรองตาเหี้ยมยิ่งเพิ่มแรงเค้น สาลินเริ่มหายใจขัด มือจับหน้าคุณชายรองเริ่มเปะปะอ่อนแรง ทางด้านหลังคุณตายิ้มย่องผ่องใส ตักแกงให้คุณยาย คุณยายหยิบเครื่องเคียงชิ้นพอคำป้อนคุณตา ยายพิณถือโถข้าวเข้ามาตักเติม สาลินสำลักลมหายใจขาดห้วง
ความจริง คุณชายรองยิ้มในภวังค์กำลังดึงผมเจ้าแกะ “โอ๊ย โอ๊ย”
คุณยายทัก “คุณชายขา ไปดึงผมเจ้าแกะมันทำไมคะ”
คุณชายรองตื่นจากภวังค์ ทุกคนมองจ้องมา คุณชายรองรู้สึกตัวรีบดึงแกะมากอด “แกะน่ารักน่ะครับ” คุณชายรองชวนคุย เชิงออกตัว เชิงอบรมบ่มนิสัยสาลิน “ที่พวกผมชื่อยาวๆกัน ก็เป็นเพราะเจ้านายประทานให้ ไม่มีใครเอามา “ค่อนขอดล้อเลียน” หรอกครับ” สาลินเชิด
คุณยายซักต่อ “เห็นว่าที่วังมีคุณชายสามท่านหรือคะ”
“ครับ มีพี่ชายโต มีผม แล้วก็นายเล็ก พี่ชายโตชื่อดิเรกราชวิทย์ ผมชื่อกิตติราชนรินทร์ นายเล็กชื่อบดินทราชทรงพล”
คุณตาชื่นชม “ทั้งคล้องจอง ทั้งเพราะ”
“ความหมายดีนะคะ”
คุณชายรองมองสาลินว่าเห็นไหม ไม่มีใครเขาเอามาล้อเลียนอย่างเธอหรอก สาลินทำเป็นชี้ชวนชมอาหารกับคุณตา สาลินกำลังซดแกงเลียงแบบผู้ดี แต่ทันใดก็สำลักกระอักกระไอ