บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 12 หน้า 4

ยายพิณตกใจ “ว้าย ขอโทษเถอะค่ะคุณ อิฉันใส่พริกไทยหนักมือไปหน่อย” 

สาลินอับอายขายหน้า ได้แต่เชิดกลบเกลื่อน

คุณชายรองนั่งกินผลไม้ในจานที่ปอกฝานมาอย่างประณีตงดงาม  คุณตาไม่ค่อยกินดูเพลิน  ยายพิณคลานมา “ถวาย” เพิ่มไม่หยุด คุณยายคอยชี้ชวนเอาใจ สาลินนั่งมองตาขุ่น

คุณตาหันไปถามหลานสาว “อ้าว ยายสา ไม่กินหรือลูก”

“เบื่อค่ะ”

คุณยายงง “อ้าว เมื่อวานเห็นบ่นอยากกินไม่หยุดปาก”

“ก็เมื่อวานมันอยากกิน แต่วันนี้มันยังไงไม่รู้ค่ะ มันพิพักพิพ่วน จะกินอะไรก็ไม่คล่องคอ”

คุณชายรองรู้แต่ทำหน้าเฉย วางส้อม มองไปนอกชาน 

คุณตามองออกไป “ฝนหยุดซะที คราวนี้คงหยุดจริงนะคุณชาย ฟ้าโปร่งแล้ว”

สาลินรีบไล่ “ดีค่ะ คุณชายจะได้กลับซะที”

คุณชายรองหันมาหาคุณตา คุณยาย “ขอบพระคุณครับ  อาหารที่นี่อร่อยมาก”

“แหม ขอบพระคุณค่ะ ที่คุณชายชอบ”

ยายพิณสอด “น้ำพริกฝีมือคุณยาย แต่พระกระยายำกับแกงเลียงนพเก้าฝีมือบ่าวเองเพคะ”

คุณชายรองลุกขึ้น คุณตา คุณยายลุกตาม คุณชายรองไหว้ลา คุณตา คุณยายรับไหว้ “ผมต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ”

“โชคดีมีชัยนะครับ / สวัสดีค่ะ”

คุณยายหันไปสั่งหลานสาว “อ้าว ยายสา นั่งเอ้อระเหยอยู่ทำไม ไปส่งคุณชายซีลูก” 

สาลินหน้าบึ้ง ค่อยๆขยับกายเชื่องช้า

ศาลากลางสวน ตำหนักใหญ่ ในที่สุดฝนก็หายขาด คุณชายเล็กแง้มชามเครื่องเสวยดู “ว้า เย็นหมดหรือยังก็ไม่รู้” 

ศรีจิตรามองเห็นควันยังกรุ่นอยู่ “ยังหรอกค่ะ ยังร้อนอยู่เลย นี่คุณชายจะขึ้นเฝ้าไหมคะ”

“ไม่ล่ะฮะ เดี๋ยวผมโดนเด็จป้าค่อนเอาอีก”

“ไม่จริงหรอกค่ะ เสด็จทรงโปรดคุณชายออก”

“ขอบคุณฮะ แต่วันนี้ผมนัดกับนมย้อยเอาไว้ฮะว่าจะกินข้าวด้วยกัน” คุณชายเล็กส่งถาดให้ศรีจิตรา “ผมกลับแล้วล่ะครับ เชิญคุณศรีเถอะฮะ เดินดีๆนะครับ”

ศรีจิตราเชิญเครื่องเสวยลงจากศาลาไปในสนามหญ้า คุณชายเล็กก็เดินดุ่มไป ด้วยอะไรอย่างหนึ่งศรีจิตราชะงักหันไปดูคุณชายเล็ก คุณชายเล็กเองก็ชะงักหันมามองศรีจิตรา คุณชายเล็กโบกมือให้ ศรีจิตรายิ้มหันกลับ