บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 12 หน้า 5
คุณชายเล็กก็หันกลับ คุณชายเล็กเดินผ่านซุ้มไม้ เห็นจรวยลับๆล่อๆ “นั่นใคร” จรวยออกมา หน้ามีพิรุธ ฝนยังปรอยอยู่ “นี่เธอมาทำอะไรตรงนี้”
“มา...มาอาบน้ำเพ็ญค่ะ” จรวยเริ่มล้วงควักตามตัว
“หา! อาบน้ำเพ็ญ”
“ค่ะ อาบน้ำฝนในคืนเพ็ญ จะโชคดีศรีสวัสดิ์ ผัวรักผัวหลงค่ะ”
คุณชายเล็กส่ายหัวดิก ไม่เชื่อแม้แต่นิด เดินไป จรวยทำหน้าแสยะไล่หลัง
ระเบียงบ้านสวน คุณชายรองออกมาที่เทอเรซ สาลินยุรยาตรตาม เห็นเจ้าแกะเอารองเท้าคุณชายรองมาเช็ดน้ำและขัดให้อยู่ ตาผลสอนวิธีขัด คุณชายรองมองเอ็นดู
แกะอธิบาย “ผมกลัวไอ้มอมคาบไป เลยเอาซับน้ำและขัดให้ขอรับ”
“ขอบใจมาก”
สาลินเหน็บ “ต๊าย ไปเอามาขัดทำไม ของเขามียี่ห้อ หรูหราราคาแพง ขัดถลากถลำหนักมือไป เดี๋ยวจะช้ำชอกเป็นริ้วเป็นรอยหมด” เจ้าแกะตกใจ รีบวางรองเท้า
คุณชายรองมองสาลินดุๆ คุณชายรองลูบหัวแกะ “รองเท้าฉันไม่ได้ทำจากใยไหม ไม่ช้ำง่ายขนาดนั้นหรอก”
คุณชายรองเปิดกระเป๋าสตางค์ส่งเงินให้ห้าบาท เจ้าแกะยิ้มรับธนบัตรมา มีอาการแทบเป็นลมอยู่ตรงนั้น
ยายพิณสั่ง “ถวายบังคมเร็วลูก”
เจ้าแกะลงนั่งยกมือไหว้ท่วมหัว “ขอเดชะ พระอาญาไม่พ้นเกล้า”
สาลินขัดใจ “เชอะ !”
คุณชายรองหัวเราะลงนั่งสวมรองเท้า “งั้น นายแกะ ช่วยสวมรองเท้าให้ฉันหน่อยนะ”
แกะสวมให้อย่างเอาใจ สาลินค้อนวงใหญ่
ถนนที่จอดรถ คุณชายรองเดินมาที่รถ สาลิน ผล แกะตามมา คุณชายรองเปรย “แล้วเสื้อนอกฉันล่ะ”
“ฉันจะเอาไปซักให้ก่อน”
“ไม่ต้องก็ได้มั้ง มันก็ไม่ได้เปื้อนเนื้อเปื้อนตัวอะไรเธอนี่” สาลินเชิด “เพราะเธอเอาผ้าเช็ดหน้าสอดไว้แล้วไม่ใช่หรือ” สาลินเกือบเต้นเร่าๆ แต่กลัวตาผล เจ้าแกะรู้ความนัย
“ที่ฉันซักให้ก็เพราะฉันเป็นคนรับผิดชอบต่างหาก”
คุณชายรองยิ้มนิดๆ “ก็ได้ แต่เสื้อนอกฉันเป็นของมียี่ห้อ หรูหรา ราคาแพง ซักถลากถลำหนักมือไป เดี๋ยวจะช้ำชอกเป็นริ้วเป็นรอยหมด” คุณชายรองเก็บข้อมูลได้ทุกคำมาย้อน
สาลินแทบเต้นอีก “ฉันจะส่งซักแห้ง ไม่ซักให้เปลืองมือหรอก”
“แต่คงเปลืองเงินน่าดู” คุณชายรองยิ้มแล้วขึ้นรถ