บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 2
ที่วังรัชนีกุล รถของคุณชายรองแล่นเข้ามาจอดหน้าตึก คุณชายรองลงรถมา ศศิรัชนีลงมาจากเทอเรซ พร้อมกับรื่น สาวใช้ ศศิรัชนียกมือไหว้ “คุณรอง สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ หญิงกลาง”
“ยายก้อยอยู่ที่หลังตำหนักค่ะ” คุณชายรองมีอาการหนักใจ ศศิรัชนียิ้มปลอบใจ “ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ คุณกลาง หม่อมแม่กับหญิงช่วยกันกล่อมจนยายก้อยหายงอนแล้วล่ะค่ะ”
ที่เทอเรซหลังวัง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงอยู่ในชุดอยู่บ้านเป็นแมกซี่ยาวกรอมเท้า สวมสลิปเปอร์ปักเพชรเทียมวูบวาบนั่งอยู่บนโซฟายาว คุณชายรองนั่งบนเก้าอี้ตัวเดียวกัน คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยังมีแววน้อยใจ ทำหน้าเศร้า คุณชายรองยิ้มวิงวอน “ยกโทษให้ผมนะครับ หญิง”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงอ่อนลง ยิ้มนิดหนึ่ง “ก็ได้ค่ะ”
คุณชายรองเอื้อมมือมากุมมือคุณหญิงเทพีเพ็ญแสง “แต่โปรดเข้าใจผมด้วยนะครับ เรื่องการตรงต่อเวลาเป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับนักการทูต”
“หญิงเข้าใจค่ะคุณรอง แต่คุณรองทำเหมือนหญิงไม่มีหัวจิตหัวใจ ไม่แคร์ความรู้สึกของหญิงเลย”
“ใครว่า หญิงก้อยคือคนที่ผมแคร์มากที่สุด แต่หญิงต้องเข้าใจด้วยว่าถ้าเราแต่งงานกัน หญิงคือภริยานักการทูตในอนาคต มีหน้าที่ต้องสนับสนุนงานของสามีในทุกๆ ด้าน หญิงจะเอาตัวเป็นที่ตั้งแบบนี้ไม่ได้”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงนิ่งงันไป ความโกรธขึ้นมาอีกครั้ง แต่ยังระงับไว้ได้ “เหรอคะ”
“หญิงต้องตามผมไปอยู่ต่างประเทศ และอาจจะย้ายไปหลายประเทศด้วยซ้ำ หญิงต้องปรับตัวให้เข้ากับผู้คน หรือสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปให้ได้ เข้าใจใช่ไหมครับ”
“ค่ะ เข้าใจ หญิงต้องหมุนไปตามโลกของคุณชายท่านทูต”
“ไม่เอาน่ะ อย่าพูดประชดแบบนั้น หญิงต้องเลิกทำตัวเหมือนเด็ก ๆ ที่ต้องให้ใครต่อใครมาพะนอเอาใจอยู่ตลอดเวลา หญิงเป็นผู้ใหญ่แล้วนะครับ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงนิ่งงันด้วยความโกรธ แต่แล้วก็เปลี่ยนลีลาทำท่าเหมือนจะร้องไห้ คุณชายรองมองอย่างเอ็นดู “ค่ะ หญิงขอโทษ หญิงผิดไปแล้ว”
คุณชายรองยิ้มยินดี ลุกขึ้นไปนั่งด้วย “อีกไม่นาน ผมจะทูลเชิญเสด็จให้ทรงพระกรุณาสู่ขอหญิงก้อยแต่งงานกับผม”
“ค่ะ”