บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 2 หน้า 2
คุณชายรองตื้นตันใจ ถอดแหวนออกจากนิ้ว แหวนเกลี้ยงมีหัวแหวนฝังพลอย ใส่ลงบนนิ้วนางคุณหญิงเทพีเพ็ญแสง “นี่ยังไม่ใช่แหวนหมั้น แต่นี่เป็นแหวนที่ผมรักที่สุด ขอให้แหวนนี่เป็นแหวนแทนใจผม”
“นี่แหวนผู้ชายนี่คะ”
“แหวนนี้ท่านพ่อทรงสวมติดนิ้วไว้เสมอ แล้วท่านพ่อประทานให้ผมก่อนท่านสิ้น”
“ขอบคุณค่ะ คุณรอง”
คุณชายรองกอดคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงไว้ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงกรายมือดูแล้วทำจมูกย่นไม่พึงใจนัก
ที่ทำงานวิรงรอง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงนั่งตรงหน้าวิรงรอง “ภริยาทูตงั้นเหรอ ตกลงแต่งงานกันไป ฉันต้องกลายเป็นยายเมียทูตเดินตามผัวต๊อกๆ ไปอยู่ประเทศโน้น ประเทศนี้ ต้องทำพินอบพิเทากับทุกคนทุกสังคมที่ผัวพาไปรู้จัก”
“นั่นแหละหน้าที่ภริยาผู้เพียบพร้อม เธอไม่ต้องการหรอกเหรอ”
“แล้วชีวิตฉันอยู่ที่ไหนล่ะ ฉันก็อยากมีชีวิตของฉันเองบ้างซี นี่มันยุคเสมอภาคทางเพศแล้วนะ”
“หญิงก้อยขา หัวสมัยมากไม่ได้นะคะ เพราะหญิงกำลังจะแต่งงานกับผู้ชายหัวเก่าอย่างคุณชายรอง”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงจิบกาแฟ หยิบแหวนคุณชายรองออกมาจากกระเป๋า “ติ่ง เธอดูนี่”
“แหวนผู้ชาย ทำไมเหรอ”
“นี่แหละ แหวนท่านพ่อของคุณรอง คุณชายให้ฉันไว้แทนแหวนหมั้น”
“อุ๊ย.....” วิรงรองดูชื่อสลักไว้ “วุฒิวงศ์”
“คุณรองคิดยังไง ให้แหวนราคาถูกแบบนี้กับฉัน”
“เอ....แต่มีคุณค่าทางจิตใจนะจ๊ะ แหวนท่านพ่อแท้ๆ แหวนหมั้นของจริงอาจจะเพชรระยิบก็ได้นะ”
“ฉันชักลังเลแล้วล่ะติ่ง”
“ลังเลเรื่อง?”
“แต่งงานกับคุณชายน่ะซี”
“ว้าย หญิงคะ พูดเหมือนหมดรักคุณชายเสียแล้ว”
“ก็รัก แต่ไม่อยากถูกจองจำ”
วิรงรองแอบขำ “คิดอย่างนั้นไม่ได้นะคะ รักคือการเสียสละ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงถอนใจ “เฮ้อ หญิงเบื่อจัง อยากหนีไปไกล ๆ”
“เบื่อ อยากหนีไปไกล ๆ งั้น...คืนนี้ปาร์ตี้กันไหม จะแนะนำกลุ่มนักเรียนนอกจากมะกันให้รู้จัก กลุ่มนี้ทั้งหล่อทั้งรวย”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงตาวาว สนใจทันที “ใคร”
“ไปกับฉันคืนนี้ งานนี้เริ่ดสะมันเตาเชียวละ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้ม วิรงรองแอบยิ้มตาม หลอกล่อได้สำเร็จ