บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 2 หน้า 4
“เออ... งั้น กลางคงเข้าใจผิดน่ะค่ะ”
“หญิงกลาง...โปรดพูดความจริงกับผมเถอะครับ”
ศศิรัชนีอึ้งไป ก่อนสารภาพ “ค่ะ....หญิงก้อยบอกว่าไปกับคุณรอง”
คุณชายรองเจ็บวูบขึ้น พยายามข่มอารมณ์ เสียงแหบแห้ง “ขอบคุณครับหญิง” คุณชายรองวางหู ทรุดลงนั่งอย่างหมดเรี่ยวแรง
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเดินเข้ามาในผับด้วยท่วงท่าสง่างาม ชุดเลื่อมระยับ เป็นแซกมินิสเกิร์ต ผมรวบสูง ปล่อยเป็นหางม้า ใบหน้าตกแต่งอย่างเข้มแต่ดูลึกลับทรงอำนาจอย่างประหลาด จังหวะนั้นเพลงเปลี่ยนแดนซ์จบลงพอดี กลายเป็นเพลงแจ๊สร้อนๆ แสงในผับเปลี่ยนสีทาบลงตัวคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงดูราวนางพราย
วิรงรองเอ่ย “คุณหญิงมาแล้วค่ะ”
อัศนีย์และทั้งโต๊ะหันมา อัศนีย์มองคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงตะลึง ลุกขึ้นทันที วิรงรองรีบเข้าไปต้อนรับ
จิตตินกระซิบ “โอ้โห ไอ้อัศ นี่น่ะเหรอคู่เดทแก”
“ใช่”
“ใครวะ สวยยังกะนางสวรรค์”
จิตริณีตอบแทน “คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหรือหญิงก้อย แห่งวังรัชนีกุลค่ะ”
“ว้าว เล่นของสูงจริง ๆ ไอ้อัศ”
“สวยอะไรอย่างนี้” อัศนีย์ลุกไปหาคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงทันที จิตริณีมองอย่างเซ็ง อัศนีย์ตรงมาหาคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงที่ยังยืนคุยกับวิรงรอง “สวัสดีครับ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสง รัชนีกุล เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบครับ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมองอัศนีย์อย่างพึงใจ “ผมขอแนะนำตัวนะครับ ผม...”
“คงไม่ต้องมังคะ เพราะใครๆ ในสังคมไฮโซ ก็ต้องรู้จักคุณ อัศนีย์ เถลิงการอยู่แล้ว”
“โอว.....ผมดังขนาดนั้นเชียว”
“ตกลงไม่ต้องแนะนำกันแล้วนะคะ งั้นตามสบายนะคะ” วิรงรองเอ่ย
“เรารู้จักกันและกันแล้วละครับ รู้จักก่อนได้พบตัวจริงกันเสียอีก ใช่ไหมครับคุณหญิง”
“ถ้ารู้จักจริง อย่าเรียกให้ห่างเหินอย่างนั้นซีคะ เรียกหญิงก้อยเถอะค่ะ”
“งั้นก็ต้องเรียกผมว่าอาร์นี่”
“ได้ค่ะ อาร์นี่”
“เชิญทางนี้เลยครับ” อัศนีย์พาคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงไปที่โต๊ะพิเศษด้านใน วิรงรองตามไป
ที่โต๊ะจิตริณี จิตตินแซว “โอ้โฮ.....แยกโต๊ะเลยแฮะคุณจิต ไอ้อัศนี่ร้ายจริง ๆ”
วิรงรองพอใจ “คราวนี้ชั้นคงได้ข่าวใหญ่ไปลงคอลัมน์แล้วค่ะ”
จิตริณีรู้สึกไม่สนุกอีกแล้ว