บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 19
เกมเสน่หา ตอน 19
บทประพันธ์ : กันยามาส บทโทรทัศน์ : นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ / ชลนภัส จันทรังษี
สามารถรับชม เกมเสน่หา ได้ทุกวัน จันทร์ - อังคาร ทาง ช่อง 3 (คลิกเพื่อรับชม)
เรือนเล็ก ซองจดหมายของนิ่มนวลซึ่งวางอยู่เหนือลิ้นชักมันยังปิดสนิทไม่ถูกแกะอ่าน เหมือนชนกมองมัน สลับกับลัคนัยที่นั่งกับพื้น ง่วนเคลียร์เสื้อผ้าออกจากกระเป๋าเดินทางใส่ตะกร้า
“นายยังไม่เปิดจดหมายอีกเหรอ” ลัคนัยไม่หันไป “น้าไพเค้ารอเอาผ้าไปซักอยู่ครับ”
เหมือนชนกนั่งลงข้างลัคนัยเลื่อนกระเป๋าเขามาตรงหน้า จะแย่งรื้อเสื้อผ้าแทน “ฉันจัดการให้”
“ไม่เป็นไรครับ ผมทำเองได้” เหมือนชนกจิ๊ปาก เมื่อลัคนัยเลื่อนกระเป๋าหนีเหมือนชนกจะโวยใส่ แต่แล้วก็เปลี่ยนความตั้งใจ เมื่อเห็นว่าอยู่ดีๆ ลัคนัยก็นิ่งไป เหมือนชนกเห็นว่าในกระเป๋าเสื้อผ้าของลัคนัยมีผ้าซิ่นทอมือเมืองน่าน มันคือของขวัญที่ลัคนัยตั้งใจเอามาฝากนิ่มนวลนั่นเอง หลังจากนิ่งไปเป็นพัก ลัคนัยก็หยิบมันออกมา จะโยนไปทางถังขยะ แต่เหมือนชนกยื้อผ้าเอาไว้
“จะทิ้งลงหรอ ? ผ้านี่นายตั้งใจเลือกมาฝากคุณแม่เองกับมือเลยนะ”
“เก็บไว้ก็เปล่าประโยชน์ครับ ในเมื่อคนที่อยากจะให้ ...ไม่อยู่แล้ว”
“ไม่สมกับเป็นนายเลย บอกเองไม่ใช่เหรอว่า ไม่มีอะไรบนโลกนี้สมควรถูกทิ้ง”
ลัคนัยสบตาเหมือนชนก เหมือนชนกจ้องลัคนัยตอบด้วยแววตาจริงจัง มือของลัคนัยและเหมือนชนกจับบนผ้าซิ่นชิ้นเดียวกัน ...และแล้วลัคนัยก็ยอมปล่อยมือจากผ้า เหมือนชนกยิ้มบางๆ วางผ้าซิ่นลงบนหน้าตัก พับให้เรียบร้อยอย่างทะนุถนอม
“ถ้านายไม่อยากเก็บก็ไม่เป็นไร ฉันจะเป็นคนเก็บให้เอง ...จนกว่าเราจะหาคุณแม่เจอและมอบให้ท่าน”
“แล้วถ้าไม่เจอล่ะครับ”
“ยังไม่ได้พยายาม จะพูดว่าไม่เจอได้ยังไง” พูดจบเหมือนชนกก็เดินเอาผ้าไปเก็บในลิ้นชัก พร้อมกับหยิบจดหมายของนิ่มนวลมาส่งให้ลัคนัย “เราอาจจะเจอเบาะแสอะไรในนี้ก็ได้”
ลัคนัยรับมันมา สีหน้าเรียบนิ่งทีแรกเปลี่ยนเป็นหวั่นใจ เหมือนชนกอยากให้ลัคนัยได้มีเวลาส่วนตัว เหมือนชนกคว้าตะกร้าผ้าของลัคนัยมา “ฉันเอานี่ไปให้น้าไพนะ...”
“อย่าเพิ่งไปครับ!” เหมือนชนกเหลียวกลับมามองลัคนัย “ผมอยากให้คุณอยู่ด้วย”
เหมือนชนกไม่ปฏิเสธ แต่ค่อยๆ นั่งลงข้างลัคนัย ขณะที่ลัคนัยเปิดซองจดหมายอ่าน ลัคนัยอ่านข้อความที่นิ่มนวลเขียนไว้ในจดหมาย โดยมีเหมือนชนกนั่งเคียงข้าง