บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 11 หน้า 3
“วิควรจะดีใจไหมที่อยู่ๆ แม่ก็เกิดพิศวาสอยากจะทานข้าวนอกบ้านกับลูกสาวสุดที่รักสองต่อสอง”
“ฉันพาแกมาดูตัว...”
“แม่คิดจะจับวิใส่ตะกร้าล้างน้ำเหรอเนี่ย” มาลินีมองอย่างระอา “...หลานเขย...”
“อย่าไปยุ่งกับยัยนกเลยน่ะแม่”
“แล้วจะให้ชีวิตมันพังตามรอยแก แม่ไม่ยอมหรอก” วิสาขายังไม่ทันจะตอบอะไร
“สวัสดีค่ะคุณมาลินี” วิสาขากับมาลินีหันไปตามเสียงเห็นสมจินตนาเข้ามาพร้อมกับวุฒา
วิสาขายกมือไหว้สมจินตนา
“วุฒา สวัสดีคุณมาลินีกับคุณวิสาขาสิ” สมจิตนาบอกกับมาลินี “ลูกชายค่ะ” วุฒายกมือไหว้
“วุฒากำลังจะเข้ามารับช่วงดูแลธุรกิจทั้งหมดของดิฉัน ล่าสุดก็กำลังเป็นคู่ค้าทางธุรกิจกับทางกรีนดรีมนะคะ”
“บุญจากการปฏิบัติทำให้เราได้พบกัน นี่ลูกชายของคุณยังทำธุรกิจกับลูกเขยฉันอีก”
“เราคงมีวาสนาต่อกันน่ะค่ะ” สมจินตนาสบตากับวุฒา วุฒายิ้มรู้ว่าแม่กำลังพยายามเชื่อมสะพานให้ตนเอง
วิสาขามองอาการของมาลินีที่ดูจะอารมณ์ดีมากเกินเหตุอย่างเซ็งๆ
ห้องทำงานลัคนัย ลัคนัยมองเหมือนชนกที่ยืนอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงานตนเองด้วยความสนใจ
“ทำเฟอร์นิเจอร์รีไซเคิล เพื่อประมูลหาเงินเข้ามูลนิธิ?”
“จากข้อมูล คุณใช้วิธีทำเฟอร์นิเจอร์เพื่อบริจาค มันได้บุญก็จริง แต่มันไม่ได้การพีอาร์ ฉันว่ามันดูย่ำอยู่กับที่”
“แล้ววิธีของคุณมันก้าวหน้ากว่ายังไงเหรอครับ”
“มันจะเปิดตลาดสินค้ารีไซเคิลของเรา เพราะเราจะสร้างให้มันอยู่ในระดับเอบวก ปูทางให้กับไอเดียที่คุณพ่อเคยอยากผลิตสินค้าจากขยะวัสดุเหลือทิ้งแบบร้อยเปอร์เซ็นต์” ลัคนัยยิ้ม มองเหมือนชนกนิ่ง
“ยิ้มเหมือนไอเดียฉันไม่โอเค”
“ผมยิ้มเพราะเชื่อว่า คุณน้าต้องภูมิใจในตัวคุณ เหมือนที่ผมรู้สึกตอนนี้...”
เหมือนชนกชะงักไปนิด ลัคนัยยังยิ้มไม่ปิดบังความรู้สึก เหมือนชนกคิด ๆ
“ฉันจะขอลากิจครึ่งวันนะคะ อยากออกไปหาแรงบันดาลใจ”
“ครับ...” เหมือนชนกถอนหายใจสีหน้าเครียดๆ “เครียดเรื่องอะไรเหรอครับ”
“กังวลนิดหน่อยค่ะ งานสำคัญแบบนี้ถ้าได้ Ref. แต่ตัดสินใจผิดคงเสียเวลาน่าดู”
ลัคนัยมองนาฬิกาแล้วลุกขึ้น “ไปเลยไหมครับ”
“ฉันชวนคุณ..” เหมือนชนกจะยิ้ม “ตอนไหนเหรอคะ”