บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 7
เกมเสน่หา ตอน 7
บทประพันธ์ : กันยามาส บทโทรทัศน์ : นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ / ชลนภัส จันทรังษี
สามารถรับชม เกมเสน่หา ได้ทุกวัน จันทร์ - อังคาร ทาง ช่อง 3 (คลิกเพื่อรับชม)
ในห้องพักเหมือนชนก โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง เสียงเคาะประตู วิสาขาเปิดประตูห้องออกมา พอเห็นว่าวงศ์เวศน์ยืนอยู่หน้าห้องก็ชักสีหน้า จะปิดประตูใส่ แต่วงศ์เวศน์ดันบานประตูไว้
วงศ์เวศน์โพล่ง” เดี๋ยวครับน้าวิ ผมมีเรื่องอยากคุยกับน้องนก”
“อยากคุย ? ...ที่เวศน์ทำเมื่อเช้านี่เรียกว่ายังอยากคุยกับน้องอีกเหรอ”
“ผมไม่ได้ตั้งใจให้เป็นอย่างนั้น แต่” วงศ์เวศน์หลุบตา ตอบคลุมเครือ “มีเรื่องสุดวิสัยจริงๆ ขอโอกาสให้ผมได้อธิบายนะครับ”
วิสาขาส่ายหน้า “น้าไม่สนหรอกนะว่าไอ้เรื่องสุดวิสัยที่ว่าคืออะไร น้าสนแค่ว่าเวศน์เห็น มันสำคัญกว่าลูกน้า ซึ่งน้าไม่โอเค” วิสาขาจะดึงประตูปิด แต่วงศ์เวศน์ดันไว้ และอ้อนวอน “ขอร้องล่ะครับน้าวิ ให้ผมคุยกับน้อง”
วิสาขาดันประตู “ไม่! กลับไปซะ! ไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว...”
“พี่เวศน์!”
วงศ์เวศน์และวิสาขาหยุดยื้อยุดกันและหันไปมองตามเสียง เห็นเหมือนชนกที่เพิ่งเดินกลับมา “นก”
วิสาขาจิ๊ปาก ไม่สบอารมณ์ที่วงศ์เวศน์ได้เจอเหมือนชนก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ สีหน้าเหมือนชนกเรียบนิ่ง
ระเบียงวิวทะเล เหมือนชนกยังคงมีความรู้สึกขุ่นมัวจากลัคนัยอยู่ในใจ ขณะฟังวงศ์เวศน์สารภาพ
“พี่ผิดกับนกมากจนพี่ไม่รู้จะขอโทษยังไงดี ตอนนี้ถ้านกอยากจะด่าว่าพี่ก็ด่ามาได้เลย พี่จะไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้น”
เหมือนชนกหน้าแค้น สะบัดหน้าหนี วงศ์เวศน์เกรงๆ “เอ่อ...น้องนกโกรธพี่มากใช่มั้ย?”
“โกรธซิคะ” เหมือนชนกคิดถึงลัคนัย “ทั้งโกรธ...ทั้งเกลียด...”
วงศ์เวศน์อึ้ง “ถ้านกจะอารมณ์ขึ้นขนาดนี้ ต่อยพี่เลยดีกว่า วงศ์เวศน์ยืดอก เอียงหน้ารอให้เหมือนชนกชกเขา
เหมือนชนกเงื้อหมัด แต่แล้วกลับชกไปที่ต้นแขนของวงศ์เวศน์อย่างแรงแทน วงศ์เวศน์ โอ้ย!! เหมือนชนกต่อยแขนวงศ์เวนศ์รัวๆอย่างระบายอารมณ์ วงศ์เวศน์ทั้งงงทั้งเจ็บ แต่แขนก็เจ็บน้อยกว่าหน้า
“นี่แหนะๆๆๆๆ!!”
“โอ้ยๆๆ นกๆๆ พี่ขอโทษนะ พี่ขอโทษจริงๆ”
เหมือนชนกสะใจแล้วหยุด/พยายามสงบสติอารมณ์ “เลิกพูดคำว่าขอโทษได้แล้ว!”