บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 24 หน้า 14
ศักดิ์สิทธิ์ยิ้ม “เห็นทีพนักงานดีเด่นปีนี้คงหนีไม่พ้นคุณลินแน่ๆครับ”
“นายเองก็ควรจะเพิ่มมาตรการรักษาความปลอดภัยให้แน่นหนาขึ้นอีก...ไม่อย่างงั้นต่อให้มีพนักงานดีเด่นซักร้อยคน...ก็เจ๊งได้เหมือนกันนะเว้ย”
ศักดิ์สิทธิ์หันมองทิวัตถ์ขวับ “เออรู้แล้วน่า...แต่ทีหลังไม่ต้องหวังดีแช่งโรงแรมฉันก็ได้นะ”
“นี่ฉันซีเรียสนะเว้ยไอ้สิทธิ์...ฉันว่านะ...แกควรจะเพิ่มกล้องวงจรปิดตรงนั้น...ตรงนี้...และก็ตรงโน้นด้วย...อ่อแล้วถ้าให้ดี...ติดที่หน้าห้องคุณลินด้วยก็ดีนะ...”
“เดี๋ยวนะไอ้วิน”
“ใช่ๆ...แกคิดเหมือนฉันใช่มั้ยว่านอกจากติดกล้องแล้ว...แกน่าจะจ้างพนักงานรักษาความปลอดภัยเพิ่มด้วย”
“ไอ้วิน”
“ไม่ต้องห่วง...เรื่องค่าใช้จ่าย...เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
ศักดิ์สิทธิ์ได้ยินก็แกล้งแซว “ไอ้วิน...ถ้าห่วงคุณลินขนาดนี้...แกก็ย้ายมาอยู่ที่นี่ซะเลยสิวะ”
“หน้าสิ่วหน้าขวานแกยังจะมาพูดเล่นอีก” ทิวัตถ์เริ่มหงุดหงิดที่ศักดิ์สิทธิ์เอาแต่พูดเล่น
จนลิลินต้องพูดห้าม “คงไม่มีอะไรหรอกจริงมั้ยคะคุณสิทธิ์...ตอนนี้ฉันว่าคนที่ทำคงยังไม่กล้าลงมืออีก...อย่างน้อยก็ระยะนึง”
ทิวัตถ์ถอนหายใจ “คุณอย่าชะล่าใจหรือไว้ใจใครเด็ดขาด...ถ้ามีอะไรโทรหาผมได้ทันที”
“งั้นฉันขอตัวขึ้นไปพักผ่อนก่อน...คุณก็ขับรถกลับดีๆล่ะ” ทิวัตถ์พยักหน้า “ขอตัวก่อนนะคะคุณสิทธิ์”
“เชิญตามสบายครับ”
ลิลินเดินออกไป ทิ้งให้ทิวัตถ์มองตามอย่างเป็นห่วง
ลิลินเข้ามาในห้องปิดประตูล็อก ก่อนจะรีบเข้ามาตรวจดูข้าวของต่างๆ ลิลินเปิดลิ้นชักดูยังเห็นกล่องแห่งความทรงจำอยู่ที่เดิม จึงหยิบขึ้นมาเปิดดู แต่แล้วลิลินนึกบางอย่างขึ้นได้ รีบเปิดดูที่ที่ตู้หนึ่งแล้วหยิบของสิ่งหนึ่งออกมาดู ก่อนจะเห็นว่าเป็นปืน ลิลินมองดูเพื่อความอุ่นใจ
พอดีมีเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น “ก๊อกๆๆ” ลิลินตกใจหันมองที่ประตูพร้อมกับเอาปืนแนบหลังแล้วเดินไปที่ประตู
“นั่นใคร ??”
“วีเองครับพี่ลิน”
ลิลินนึกถึงคำของทิวัตถ์พูด ที่ไม่ให้ไว้ใจใคร เธอถามขึ้นอีก “มีอะไร”
“มีคนทิ้งโน้ตไว้ให้พี่ลินครับ”
ลิลินนิ่งไปก่อนจะแง้มประตูออก เห็นพนักงานต้อนรับยืนยิ้มแหะอยู่ที่หน้าห้อง ก่อนจะยื่นโน้ตให้ลิลิน เธอเปิดอ่าน สีหน้าลิลินเปลี่ยนไปแล้วถามกับพนักงาน “ใครฝากมา”
“ไม่รู้เหมือนกันพี่...สงสัยจะเป็นแฟนคลับพี่นั่นแหละ”