บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 25 หน้า 2
วาสนาหันไปเห็นทิวัตถ์ก็ส่งเสียงทักขึ้นอย่างเอาหน้า “พ่อวิน...”
“ยายน้อย...เอ่อ...สวัสดีครับ”
วาสนาเห็นเสื้อผ้าของทิวัตถ์เต็มไปด้วยเลือดก็ตกใจ “ต๊าย...ไปทำอะไรมาพ่อวิน...ทำไมเลือดเต็มตัวอย่างนั้นละ”
ทิวัตถ์อึกอักไม่อยากจะบอกเรื่องที่เจอมา
ศุภารมย์พูดขึ้นช่วยทิวัตถ์ “วินเขาเป็นคนพาต่ายมาส่งโรงพยาบาลค่ะ รองฯคุยกับวินเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย”
“ครับ...เดี๋ยวผมต้องไปดูที่เกิดเหตุเพื่อเก็บหลักฐานอีกครั้ง...ไม่ต้องห่วงนะครับ...ยังไงผมต้องเอาคนผิดมาลงโทษให้ได้” ท่านรองศัลย์มองศุภารมย์แล้วพูดขึ้นด้วยความรู้สึกเป็นห่วง “หายเร็วๆนะครับ ขอตัวนะครับ” ท่านรองศัลย์ลอบมองศุภารมย์อีกครั้งก่อนจะออกจากห้องไป
วาสนาสงสัยในคำพูดของท่านรองศัลย์ “นี่พ่อวินเห็นเหรอว่าใครเป็นคนยิงแม่ต่าย”
ทรงพลตัดบท “พอเถอะครับป้า...เรื่องนี้ปล่อยให้รองฯเขาจัดการดีกว่า”
“ได้ยังไง...เกิดเรื่องขึ้นแบบนี้เราก็ต้องช่วยกัน...พ่อพลคิดว่าไว้ใจตำรวจอย่างรองฯศัลย์ได้เหรอ...คิดดูซิว่าในจังหวัดนี้ใครก็รู้ว่าพวกเธอเป็นใคร...แล้วยังเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้น...แสดงว่าคนที่ทำต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ”
“ป้า...ต่ายไม่อยากพูดถึงมันอีกแล้ว”
“อะไร...นี่ฉันหวังดีนะ...”
อนันยชเริ่มรำคาญที่วาสนาเข้ามาเอาแต่พูด “ผมว่ายายน้อยคงมาเหนื่อยๆ...ณิตพายายน้อยออกไปก่อนดีกว่า...คุณแม่จะได้พักผ่อนด้วย”
“อะไรกันพ่อวัน...ยายรึอุตส่าห์เป็นห่วงแม่เรา...กลับมาไล่ยายซะนี่”
อนันยชหน้าเซ็ง วรรณิตได้โอกาสรีบพูดขึ้น “ไปเถอะจ้ะยาย...เผื่อครอบครัวคุณวันจะมีเรื่องต้องคุยกัน”
วาสนาฉุนขึ้นที่เหมือนโดนไล่ “อะไรกัน...ฉันไม่เข้าใจแกก็ตบแต่งครอบครัวเดียวกับเขาแล้วทำอย่างกับเป็นคนนอกอยู่ได้”
วรรณิตดึงวาสนาที่หงุดหงิดออกจากห้องไป
อนันยชหงุดหงิดรำคาญใจ “คนบ้าอะไรทำตัวน่ารำคาญจริงๆ”
ทางพลปราม “วัน...ยังไงยายน้อยก็เป็นญาติผู้ใหญ่นะ”
“เออ วิน...ตกลงว่าแกรู้เหรอว่าเป็นฝีมือใคร”
ทิวัตถ์สะอึก ศุภารมย์รีบขัดขึ้นเพราะรู้ว่าทิวัตถ์ลำบากใจ “ว่าแต่ยายน้อยนะวัน...แม่บอกแล้วใช่มั้ยว่าแม่ไม่อยากคุยเรื่องนี้อีก วินกลับบ้านไปพักเถอะ”
“ไม่เป็นไรครับ...ผมอยากอยู่นี่มากกว่า”
“เชื่อแม่เขาเถอะ...ไปอาบน้ำอาบท่า...แล้วค่อยมาพรุ่งนี้ก็ได้...ตอนนี้แม่ต่ายไม่เป็นไรแล้วละ”
“ก็ได้ครับ...แต่ถ้ามีอะไรโทรหาผมได้ตลอดนะครับ”