บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 7
ลิลินกลับมานั่งที่โต๊ะ ปลัดผายมือยินดีต้อนรับโดยลูกน้องยืนคุ้มกันอยู่ด้านหลัง “ต้องขออภัยด้วยที่เมื่อกี๊ทำให้โกรธ”
“ลินต่างหากคะ...ที่ต้องขอโทษท่าน”
ที่มุมด้านนอกทิวัตถ์คุยกับศักดิ์สิทธิ์ ศักดิ์สิทธิ์ทำท่าจะเข้าไปแต่ทิวัตถ์ดึงเอาไว้ “ทำอะไรของแก”
“แกนั่นแหละทำอะไรคุณลิน...คุณลินถึงได้ยอมที่จะไปกับปลัดวะ”
ทิวัตถ์ทำเป็นไม่รู้เรื่อง “จะไปรู้เหรอ...แกจะแปลกใจอะไร...บางทีมันอาจจะเป็นสิ่งที่เธอชอบทำอยู่แล้วก็ได้”
ศักดิ์สิทธิ์ได้ยินอย่างนั้นก็จะเดินเข้าไปอีก
ทิวัตถ์ก็ดึงเอาไว้อีก “จะไปไหนวะ”
“เอ้า...ก็เข้าไปเป็นก้างซิวะ...แกก็รู้ว่าคุณลินนี่เป็นอัญมณีของที่นี่เลยนะเว้ย”
ทางด้านปลัดมองลิลินเหมือนจะกลืนกิน ลิลินก็รู้ตัวอยู่ว่าปลัดคิดยังไง
“เอ...ถ้าผมอยากให้คุณลินร้องเพลงให้ผมฟังสองต่อสอง...ไม่รู้ว่า...ผมต้องทำยังไงครับ”
“ก็ต้องดูว่าท่านปลัดอยากให้ฉันร้องเพลงอะไร...ถ้าเป็นเพลงที่ฉันชอบด้วย...ลินอาจจะร้องให้ท่านถึงเช้าก็ได้นะคะ” ลิลินส่งสายตาหยาดเยิ้มให้ปลัดเล่นเอาปลัดแทบละลาย
ด้านทิวัตถ์กับศักดิ์ศิทธิ์เดินคุยออกมา
“ไอ้สิทธิ์...แกจะห่วงอะไรของแกนักหนาวะ”
“ไม่ห่วงได้ไง...แกไม่เคยได้ยินกิตติศัพท์ของปลัดหรือไงวะ”
ศักดิ์สิทธิ์กำลังจะพูดต่อแต่สายตาก็เหลือบไปเห็นว่าปลัดกับลิลินไม่ได้อยู่ที่โต๊ะซะแล้ว เด็กเสิร์ฟคนนึงยกถาดน้ำผ่านมา ศักดิ์สิทธิ์เรียกตัวไว้ “เดี๋ยวก่อน....ปลัดกับคุณลิลิน...เขาไปไหนกันแล้ว”
“ไม่ทราบครับ...เห็นเพิ่งเดินออกไปด้วยกัน “
ศักดิ์สิทธิ์หันมาทำตาโต ตกใจใส่ทิวัตถ์ “ไม่ได้การแล้วว่ะ “
“อะไรของแก ! “
“เอ้า...แกไม่รู้หรือไงว่าไอ้ปลัดนั่นมัน...ซาดิสต์!“
ทิวัตถ์ได้ยินก็เริ่มรู้สึกหวั่นใจขึ้นมาทันที