บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 7 หน้า 5
“อะไรของแก”
“ประตูมันแพงเว้ย”
“ตกลงแกห่วงนักร้องของแกหรือประตูกันแน่”
“ก็ทั้งสองอย่างนั่นแหละ ฉันว่ามันต้องมีทางอื่น เออใช่”
“หวังว่าคงเป็นแผนที่เข้าท่านะ”
“เข้าท่าแน่นอน...เพราะฉันจะวิ่งลงไปเอากุญแจ...ส่วนแกก็อยู่เฝ้าตรงนี้คอยถ่วงเวลาไอ้ตาปลัดนั่นเอาไว้”
ศักดิ์สิทธิ์พูดจบก็วิ่งออกไป
ทิวัตถ์ตะโกนเรียกไล่หลัง “เฮ้ย.. ไอ้สิทธิ์ ! “
ภายในห้อง...ลิลินเดินออกมาจากห้องน้ำ “มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ...เมื่อกี้ลินเหมือนได้ยินเสียงคุณทิวัตถ์”
“ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ...พอดีคุณทิวัตถ์จะมาคุยงาน...แต่ผมได้บอกปัดไปแล้วว่าเวลาไม่ใช่เวลาทำงาน...แต่เป็นเวลา...ของเราเนอะ” ปลัดรีบเดินตรงเข้าไปกอดลิลิน
ลิลินพยายามเบี่ยงตัว เอียงด้านข้างเพื่อให้ติ่งหูใกล้จมูกปลัดมากที่สุด จริตจกร้านเต็มที่ “ท่านคะ...ท่านจะโกรธมั้ยคะ”
“โกรธอะไรเหรอจ้ะ”
“ถ้าลินจะบอกว่า...ไว้วันหลังได้มั้ยคะ”
“อ้าว...ทำไมละ”
“ลินเบื่อๆ...ไม่ค่อยมีอารมณ์น่ะค่ะ”
“ไม่มีผมทำให้มีได้...ไม่ใช่ปัญหา”
ลิลินได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับอึ้งไป
ศักดิ์สิทธิ์วิ่งลงมาที่เคาน์เตอร์ เจอปกติยืนอยู่
“คุณปกติ!”
ปกติหันมา “อ้าวคุณหนู...ลืมอะไรอีกเหรอครับ”
“ขอกุญแจห้องปลัดหน่อย” ปกติทำหน้างง ศักดิ์สิทธิ์เร่ง “..เร็ว!”
ปกติรีบไปหยิบ
ทิวัตถ์ตามมา “เจอหรือยัง”
“ไอ้วิน...แกลงมาทำไมเนี่ย...ทำไมไม่อยู่คุมเชิงปลัดเอาไว้”
“ก็ฉันร้อนใจนี่หว่า...ได้หรือยัง”
ปกติถือกุญแจเข้ามาให้ “ได้แล้วครับ...”