รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 9 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 9 หน้า 2
1 มกราคม 2558 ( 21:28 )
755.3K
ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 9
21 หน้า

ศุภารมย์มองลิลินนิ่ง “เธอรู้จักนายบุญช่วย สัจธรรมมั๊ย”

ลิลินได้ยินแล้วก็อึ้งไป แต่หญิงสาวคงสีหน้าเรียบเฉยซ่อนความตกใจจากคำถามของศุภารมย์เอาไว้  

ทิวัตถ์ได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกแปลกใจ “สัจธรรม...นั่นมันนามสกุลของคุณวิทยานี่ครับ”

ศุภารมย์แสร้งทำเป็นเพิ่งเคยได้ยินชื่อ “วิทยา?”

“คุณวิทยา...นักออกแบบภูมิทัศน์ที่เราจะร่วมงานด้วยไงครับ”

“บังเอิญจังนะ “ศุภารมย์หันไปยิ้มให้ทิวัตถ์ “ลูกจำคุณประชาสามีคุณโสภิตได้มั้ย วันนั้นเขาไปที่วัดนั้นพอดี...แล้วเขาเล่าว่าเขาจำได้ว่า...เขาเห็นผู้หญิงคนนึงสวยมากที่งานศพ...พอคุณประชามองไปก็จำได้ว่าเธอเป็นนักร้องที่ซิลเวอร์โคฟ...แม่คิดว่าคงไม่มีใครนอกจากคุณลินคนเดียว...”

ศุภารมย์หันมองลิลินเหมือนต้องการคำตอบจากเธอ   

ลิลินมองหน้าศุภารมย์กลับอย่างไม่เกรงกลัวก่อนจะยิ้มเล็กน้อยออกมา “ใช่ค่ะ...ฉันรู้จัก”

“เหรอ...แล้วคนที่ชื่อบุญช่วยนั่นเป็นอะไรกับเธอ”

“ไม่มีอะไรหรอกครับ...คุณลินเขาเป็นคนสนิทของคุณวิทยา...ถ้าจะไปที่งานศพด้วยก็คงไม่แปลกอะไร”

ลิลินยิ้มที่ทิวัตถ์พูดเข้าทาง “คิดว่าคุณต่ายคงได้คำตอบแล้วนะคะ”

ศุภารมย์ทำหน้าเศร้ามองไปที่ลิลิน “ฉันฝากแสดงความเสียใจด้วยนะ”

“ค่ะ” ลิลินตั้งท่าระวังตัวมากขึ้น

 

วาสนากลับมาถึงบ้านก็รีบขึ้นมาบนบ้านร้องหาวรรณิตอย่างใจเสีย “ยัยณิต...ยัยณิต !!”

วาสนามองไปรอบๆบ้านด้วยความสงสัย “ไปไหนของมัน”

วาสนาได้ยินเสียงดังตึงๆ ! ดังมาจากข้างบน พร้อมกับเสียงของอนันยช “ณิต ! “

วาสนามองขึ้นไปบนห้องของวรรณิต “เสียงพ่อวัน !!” วาสนาใจเสีย รีบขึ้นไปด้านบนทันที

 

อนันยชเคาะประตูห้องน้ำด้วยความโมโห เขาพยายามข่มอารมณ์เอาไว้ “ณิต...คุณจะอยู่ในนั้นไปถึงเมื่อไหร่”

ทันใดนั้นวาสนาก็เปิดประตูผัวะ! เข้ามา เมื่อเห็นอนันยชก็ยิ่งตกใจ “พ่อวัน!“

วรรณิตที่อยู่ในห้องน้ำได้ยินเสียงวาสนาก็ดีใจ

“พ่อวันขึ้นมาทำอะไรบนนี้...ยัยณิตอยู่ไหน”

วรรณิตรีบเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะรีบโผเข้าไปหาวาสนาร้องไห้เสียใจ “ยาย...ยายจ๋า”

วาสนาเห็นอาการของวรรณิตก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น “ยัยณิต!!...เกิดอะไรขึ้น !”

วรรณิตเอาแต่ร้องไห้กระซิกไม่พูดไม่จา  

“ยายไม่คิดว่าพ่อวันจะกล้าทำแบบนี้ “

“มากกว่านี้ผมก็จะทำ...ถ้ายายยังคิดที่จะเอาณิตไปให้เจ้าวินอีก...ผมรับรองว่าเรื่องนี้ถึงหูน้าทรงพลและแม่ต่ายแน่”  


21 หน้า