บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 9 หน้า 3
อนันยชพูดจบก็หันไปจะจับแขนวรรณิต หญิงสาวรีบสะบัดมือออก “อย่ามาถูกตัวณิต”
“ได้...แต่ผมไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่...เพราะยังไง...คุณก็เป็นของผมแล้ว”
คำพูดของอนันยชทำให้วาสนาแน่ใจว่าสิ่งที่ตนเองคิดไม่ผิดแน่นอน เธอข่มอารมณ์พูด “กลับไปซะพ่อวัน...คิดซะว่ายายขอ”
อนันยชมองวาสนากับวรรณิตก่อนจะเดินออกไปทันที
วาสนามองตามอนันยชอย่างเจ็บใจ ก่อนจะหันมาเล่นงานวรรณิต “แกยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง...ฉันบอกแกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าไปยุ่งกับมัน” วาสนาตีวรรณิตพร้อมกับเอามือผลักศีรษะ ”แกให้ท่ามันใช่มั๊ย!”
“ถ้ายายคิดว่าณิตเป็นคนแบบนั้น...ยายก็ตีณิตให้ตายไปเลย”
“แกอย่ามาลองดีกับฉันนะ”
วาสนาตีวรรณิต ด้วยความโมโหที่วรรณิตทำให้ทุกอย่างเสียหมด หญิงสาวไม่ตอบโต้เอาแต่ร้องไห้ วาสนาระบายลมหายใจออกมาด้วยความโมโหอนันยชแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ที่โรงแรมทุกคนยังนั่งคุยอยู่ที่โต๊ะน้ำชาเหมือนเดิม
ศุภารมย์ยิงคำถามต่อเนื่อง “เคยร้องเพลงที่กรุงเทพฯมาเหรอ”
“ค่ะ...แค่ผับเล็กๆ น่ะค่ะ”
“ถ้าเป็นฉันคงจะอยู่ที่กรุงเทพฯ...ดีกว่าที่ต้องมาร้องเพลงในจังหวัดเล็กๆอย่างนี้...หรือว่า...เธอมีอะไรพิเศษที่นี้หรือเปล่า”
ทิวัตถ์แทรกขึ้นมาอย่างหมั่นไส้เพราะเข้าใจว่าลิลินมาจากกรุงเทพจะตามจับอนันยช “คุณลินคงคิดจะมาขุดทองที่นี่น่ะครับ คุณลินก็ระวังหน่อยแล้วกัน...แทนที่จะเจอทอง...ผมกลัวว่าจะเจออย่างอื่น”
ลิลินสวนกลับ “แต่ถ้าฉันเป็นคุณ...คงอยากให้ฉันเจอทองมากกว่า...เพราะถ้าฉันเจออย่างอื่นอย่างที่คุณว่า” หญิงสาวหมายถึงอดีตของครอบครัวทิวัตถ์ “คุณอาจจะต้องมานั่งเสียใจทีหลัง”
ศุภารมย์ได้ฟังรู้สึกสะดุดกับคำพูดของลิลิน
ทิวัตถ์โมโห “อย่ามาเล่นคำ...เธอคิดว่าจะเจออะไร”
“วิน...ถึงคุณลินจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับลูก...แต่ยังไงก็เป็นครูแม่นะ...คุณลิน อยากกินอะไรสั่งเพิ่มได้เลยนะ...ถือซะว่าฉันเลี้ยงเพื่อที่เราจะได้รู้จักกันมากขึ้น”
“ขอบคุณค่ะ..” ลิลินยิ้มให้ศุภารมย์ก่อนจะหันมาเห็นทิวัตถ์มองอยู่ก็ทำหน้าบึ้งใส่ ทิวัตถ์ก็ยี้ปากอย่างหมั่นไส้ลิลินเช่นกัน ศุภารมย์แอบสังเกตความสัมพันธ์ของลิลินและทิวัตถ์
ลิลินเดินออกมาส่งศุภารมย์กับทิวัตถ์หน้าโรงแรม
“คุณลินคงไม่ว่าอะไรนะที่ฉันถามเรื่องส่วนตัว”