บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 9 หน้า 5
ปรมัตถ์อึ้งๆ “ลิน...ลิน !“
ที่ห้องวรรณิต หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อผ้าเรียบร้อย นั่งร้องไห้ที่หน้ากระจก โต๊ะเครื่องแป้งนึกย้อนถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
วาสนาเดินเข้ามาในห้องวรรณิตอดไม่ได้ที่จะต่อว่า “แกจะร้องไห้อีกนานมั๊ย ฉันล่ะเหนื่อยใจกับคนอย่างแกจริงๆ ที่ตอนมันทำไม่ยักจะร้อง...ที่อย่างนี่ทำเป็นร้องไห้ไม่หยุด...แกเองก็ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์แล้ว...เรื่องแค่นี้จะมาอาลัยอาวรณ์อะไรนักหนา”
วรรณิตได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งเสียใจเข้าไปอีก “ยาย...ยายจ๋า...ฉันไม่อยากทำแล้ว...ปล่อยฉันกลับไปอยู่บ้านเถอะนะ”
“ถ้าแกคิดว่าน้ำตาที่เกิดจากการสำรากอารมณ์ของแก...จะทำให้ฉันสงสาร...คิดว่าคนอย่างฉันจะมายืนอยู่ถึงจุดนี้ได้หรือไง”
“แต่ณิต...ณิตเกลียดตัวเอง...ทำไม...ทำไม” วรรณิตทุบตีตัวเองด้วยความเสียใจ
วาสนาเข้ามาตบวรรณิตให้ได้สติ “พอได้แล้ว... “ วาสนาจับหน้าวรรณิตขึ้นมาจ้องตา “ของที่เสียไปแล้วก็ให้มันเสียไป...แต่แกต้องคิดว่าเสียไปแล้วทำยังไงถึงจะคุ้มค่าต่างหาก” วาสนาแววตาจริงจังคล้ายมีแผน
วรรณิตมองวาสนาด้วยความสงสัย
ที่บ้านทิวัตถ์ ทรงพลกำลังคุยกับหมอศรัณย์เรื่องอาการของทิวัตถ์
“หมอแน่ใจนะ...ผมกลัวว่าวินจะกลับมาจำอะไรได้อีก”
“ตอนนี้ความจำของคุณวินก็เหมือนหีบที่ปิดตาย...ถึงมันยังอยู่...แต่ถ้าเราไม่ไปแตะต้องมัน...มันก็จะไม่มีผลอะไร”
“แต่ก็ใช่ว่ามันจะเปิดไม่ได้...ใช่มั้ยหมอ”
ศรันย์พยักหน้า “ตอนนี้หีบนั่นถูกปิดอยู่...มีกุญแจเพียงดอกเดียวที่จะเปิดมันได้...แต่เราก็ไม่รู้ว่ามันคือกุญแจดอกไหน”
ทรงพลเริ่มกังวลขึ้นมา “แล้วผมต้องทำยังไง”
“ต้องพยายามให้คุณวินหลีกให้ห่างจากกุญแจต่างๆเอาไว้...แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ...ก็มองข้ามไม่ได้”
ทรงพลนิ่งคิด ระหว่างนั้นอนันยชกลับเข้ามา “อ้าว! สวัสดีครับอาหมอ...แวะมาเยี่ยมพ่อเหรอครับ”
“ครับ...นี่ก็กำลังจะกลับพอดี” ศรันย์หันไปลาทรงพล “ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
“ขอบคุณมากนะหมอที่แวะมาเยี่ยม”
หมอศรัณย์เดินออกไป
“ไปไหนมาวัน...ไม่ได้ไปตามนัดดูที่ดินกับป้าน้อยเหรอ”
อนันยชอึ้งไป ทรงพลได้กลิ่นน้ำหอมออกมาจากอนันยช “ไปครับคุณน้า...ผมแค่ไปสายนิดหน่อยเท่านั้น...เรื่องแค่นี้ทำไมยายน้อยต้องโทรฟ้องคุณน้าด้วย” เขาทำเป็นพัดมือ “วันนี้ร้อนมากเลยนะครับ...ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน”
อนันยชรีบเดินออกไปอย่างโล่งอก ทรงพลมองตามอย่างรู้ทัน