บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 2 หน้า 5
เสี่ยหาญ กฤษดามองตามยิ้มเยาะ ทรงพล ศุภารมย์เป็นห่วง ขณะที่วรรณิตมองตามรู้สึกไม่ดีที่ทำให้ทิวัตถ์เป็นอย่างนี้
ทิวัตถ์ปวดหัวหนักขึ้นเรื่อยๆ เขาเห็นภาพศุภิสรายิ้มให้ ก่อนจะได้ยินเสียงกรี๊ดดังลั่นมา ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นไปตามเสียงร้อง เขาต้องตกใจเมื่อเห็นร่างของศุภิสราตกลงมาจากระเบียง
ทิวัตถ์หายใจรัวถี่ เดินตรงเข้าไปดูแต่พบว่ามันว่างเปล่า ทุกอย่างที่เห็นเกิดจากภาพในสมองล้วนๆ
ทิวัตถ์เปลี่ยนใจเดินไปโรงรถทันที เขาพยายามข่มความปวดแล้วขึ้นรถก่อนจะขับออกไป
ทรงพลรออยู่ภายในห้องทำงาน สีหน้าเครียด เสียงเคาะประตูดังขึ้น ศุภารมย์เปิดประตูเข้ามา วาสนาเดินตามมาพร้อมกับวรรณิต
“ดีแล้ว...เรื่องสำคัญอย่างนี้มันต้องคุยกันเป็นการส่วนตัว” วาสนาหันไปพูดกับวรรณิต “เห็นมั้ย...ฉันบอกแล้วว่าพวกคุณๆเขาใจดี...ไม่ต้องกลัว”
ศุภารมย์ปิดประตู วาสนากับวรรณิตลงนั่ง
วาสนายิ้มหน้าระรื่น “พวกเธอไม่ต้องขอบอกขอบใจอะไรฉันหรอกนะ”
“ป้าทำอย่างนี้ทำไม” ศุภารมย์ถาม
วาสนากับวรรณิตเจอการเริ่มบทสนทนาของศุภารมย์ก็เปลี่ยนสีหน้า
วาสนายังไม่เก็ท “อะไรแม่ต่าย...”
ศุภารมย์มองหน้าวรรณิตอย่างพิเคราะห์ก่อนที่จะพูดกับวาสนาต่อ “เหมือนเกินไป ป้าก็รู้ว่าพวกเราผ่านอะไรมา...โดยเฉพาะวิน”
“ก็ใช่ไง...เพราะฉันรู้ไงว่าเกิดอะไรขึ้น...ก็เลยคิดว่า...บางทีพวกเธออาจต้องการแก้ไขสิ่งที่ผิดในอดีตที่ทำไว้กับแม่ต้อยของฉันไง”
วรรณิตทำหน้าสงสัยว่าอะไรเกิดขึ้นในอดีต เห็นปฏิกิริยาของทรงพลกับศุภารมย์เปลี่ยนไป
ทรงพลถาม “หนูชื่อวรรณิตใช่มั้ย”
“ค่ะ”
“พวกเราขอคุยเป็นการส่วนตัว...หนูออกไปรอข้างนอกก่อน”
วรรณิตหันมองหน้าวาสนา วาสนาพยักหน้าตามคำบอกของทรงพล วรรณิตลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างอ่อนน้อม
วาสนาหันมาถามทรงพลกับศุภารมย์ “อ้ะ...มีอะไรก็ว่ามา”
ทางด้านลิลินกำลังเดินมาตามทางบนถนนที่มืดและเปลี่ยว ในขณะที่รถของทิวัตถ์กำลังแล่นมาด้วยความเร็ว