บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 3
ทุกคนย้ายมาคุยกันในห้องประชุมเล็ก เบลเป็นเด็กสาวที่มีบุคลิกเหมือนเด็กไม่รู้จักโต แต่งตัวเป็นเกาหลี แอ๊บแบ๊ว ชอบทำเสียงเล็กน้อย ดูเหมือนเป็นเด็กไฮโซน่ารักไม่มีพิษสง
เบลกำลังเล่นใส่เสื้อตุ๊กตาและถ่ายรูปกับตุ๊กตา โดยมีนีน่าและยาหยีคอยเอาใจ ทำตัวเป็นลูกสมุนซ้ายขวาที่คอยจงรักภักดีตลอดเวลา
“มาค่ะ นีน่าถ่ายรูปให้” นีน่าอาสา
“เดี๋ยวยาหยี แต่งรูปให้นะคะ เดินอีกค่ะเดินอีก” ยาหยีเป็นลูกคู่
“เบลเขาอยากสมัครโครงการนี้” บุณฑริกชี้ไปที่โปสเตอร์
“จะดีหรือคะ ลูกสาวเจ้าของสถานี สมัครแข่งขันด้วย คนจะครหานะคะ” โยทะกาค้าน
เบลสะดุดกึกมองโยทะกา มือของเด็กสาวจิกเล็บใส่ตุ๊กตาเห็นแววนางเสือร้ายที่ซ่อนอยู่ ยาหยีชี้ให้นีน่าดูตุ๊กตาที่ถูกจิก ทำนองว่าดูสิ ชีโมโหแล้ว
“เราก็ประกาศออกไปสิ ว่าจะแข่งกันอย่างโปร่งใส เบลจะมีฐานะเท่าผู้แข่งคนอื่นๆ ไม่เห็นจะยากอะไร” บุณฑริกเอ่ยออกมาง่ายๆ ไม่เห็นว่าจะมีปัญหาอะไร
“คุณเบลคะ เป็นลูกสาวเจ้าของสถานีโทรทัศน์ มีแต่คนนับหน้าถือตาลงไปแข่งกับเขา เหมือนเอาทองไปลู่กระเบื้อง ทองจะเสียราคานะคะ” โยทะกาหันไปอธิบาย
เบลมือยังจับตุ๊กตา หันมากรี๊ดใส่โยทะกา ความโหดเริ่มเพิ่มดีกรี “เบลต้องการแสดงความสามารถ เบลอยากเป็นดารา เป็นนักร้อง นังเมียน้อย! อย่าทำตัวมีปัญหาได้ไหม”
“เบล!” ทองทาร้องปรามผู้ป็นน้อง
“เขาไม่โกรธหรอก ตอนพ่อหลงเสน่ห์เขา แม่ของเบลรู้ว่าสามีนอกใจก็เลยประชดกินยาตาย นางงามระดับชาติคนนี้ รู้สึกผิดกับเบล ติดหนี้เบลตลอดชีวิต เขาก็เลยต้องยอมเบลทุกอย่าง” เบลเอ่ยขึ้นอย่างไม่สนความรู้สึกใคร โยทะกาหลบตาเพราะเบลพูดเรื่องจริง
“แม่ของพี่ก็จับได้เหมือนกัน ว่าพ่อไปติดคุณบัวบุษบาแม่ของเบล แม่ของพี่ก็เลยคุ้มดีคุ้มร้าย หย่าพ่อหนีไปเมืองนอก แถมยังพาพี่ไปด้วย พี่ยังไม่เคยโกรธเบลเลย” ทองทาย้อน
“พี่ทองทา!” เบลเอ่ยเรียกอีกฝ่ายอย่างขัดใจ
“แม่ของเธอ” บุณฑริกชี้ไปที่ทองทา “แค่นักเต้น นักร้อง ส่วนเธอ” แล้วหันไปชี้หน้าโยทะกาเอ่ยอย่างไม่ไว้หน้า “แค่นางงามเทียบกับบัวบุษบาลูกสาวฉันไม่ได้ ตระกูลของฉัน มีเกียรติยิ่งกว่าพวกเธอ มีเกียรติยิ่งกว่าไอ้เมืองแมนนั่นอีก!”
“จะมีเกียรติแค่ไหนก็ไม่ได้ช่วยให้ฉลาดขึ้น ถึงเวลาถูกผู้ชายหลอกก็โง่เท่ากันหมด” ทองทาเยาะหยัน