บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 3 หน้า 5
โรสโมโหกระแทกกระถางต้นไม้ลงพื้นเปรี้ยง เสียงดัง สาวแตกไม่มียั้งกันอีกต่อไป หันไปทางการะเกดและปลา ระบายอารมณ์แทน “โฮ้ย แม่คุณทูนหัวของบ่าว จะสามโมงแล้ว ข้างในร้านยังไม่มีใครทำ ทำงานล่ะชักช้า ตอนเบิกเงินน่ะเร็วกันนักนะ นั่นๆ ตามช่องตามหลืบ กวาดออกมาสิยะ ทีช่องหลืบอย่างอื่นล่ะก็ ล้วงควักกันนัก ทีอย่างนี้ไม่รู้จักล้วง”
การะเกดยิ้มแห้งรีบทำ
หนูมาลีตกใจกับท่าทางออกสาวมากขึ้น แถมวีนแตกที่เป็นตัวจริงของโรส ยืนช็อกอยู่ โรสหันมาเจอด่าหนูมาลีเสียงเท่ากัน “ทำไม ฉันด่าอย่างนี้ทุกวัน ท่าทางฉันก็เป็นแบบนี้ เดือดร้อนใครไหม ตำรวจมาจับไหม ก็ไม่ แล้วเธอจะเอาไงกับฉันล่ะ”
หนูมาลีโกรธจัดหันหนีไปทำงาน แอบน้ำตาคลอ กวาดไป อายไป
“อีหอยกะพง!” โรสหัสมาว่าปลา
“ฉันชื่อปลา” ปลางงๆ เหวอๆ
“หอยกะพงดีแล้ว อืดตะพืดนัก วนมันอยู่ตรงนั้น ตรงนั้นมันสะอาดแล้ว โน่น เขาไปตรงโน้นกันแล้ว ไปเก็บโต๊ะในร้านเลยไป”
โรสทำท่ารำคาญไล่ปลาให้ไปพ้นๆ หน้าก่อนจะเดินไปยังห้องพักชงโค ตบประตูห้อง โวยวายต่อ “อีชงโค ยังไม่ตื่นอีก ตะวันแยงก้นหล่อนไม่รู้ตัวใช่ไหม เอาตีนกูไปแยงแทนไหม หา อีชงโค จะตื่นหรือไม่ตื่น”
“มาแล้วจ้ะมาแล้ว” ชงโคเปิดประตูออกมา รีบถือของไปห้องน้ำ โรสค้อน
หนูมาลี เศร้าอึ้งไปกับท่าทางสาวแตก ปากจัดของโรสที่ไม่รู้จะเป็นพ่อหรือเป็นแม่ดี
ตกกลางคืนภายในร้าน เซอร์ไพรส์ ห้องคาราโอเกะหลายห้องมีคนมาร้องเพลง ร้านอาหารคึกคักดี บอยในชุดกัปตันกำลังยืนเชียร์แขกอยู่ การะเกด ชงโค วุ่นวายอยู่ในชุดเด็กเสิร์ฟ สมศรีกับบุญมาทำอาหารมีปลาเป็นลูกมือ เอาอาหารมาวางแล้วชี้บอกหนูมาลีที่อยู่ในชุดเด็กเสิร์ฟเหมือนกับชงโคและการะเกด
“ห้อง 8 ห้อง 9 ห้อง 5” บุญมาอธิบาย ชี้ทีละจาน หนูมาลีพยักหน้าจะจัดใส่ถาดทั้งสามจาน แต่จานสุดท้ายโรสเดินมาบอก
“ห้อง 9 ไม่ต้องไป...” โรสตะโกนเรียก “นังชงโค ห้อง 9”
“จ้าๆ” ชงโคที่วุ่นอยู่มุมหนึ่งขานรับ
โรสเดินไปทำงานเก็บเงินที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์
“ห้องเก้าที่อยู่ข้างหลังใช่ไหมคะ ทำไมไปไม่ได้ล่ะคะ ลุงบุญมา” หนูมาลีถามด้วยความสงสัย
“เอาเถอะ พี่เขาสั่งไงก็เอาตามนั้น” บุญมาบอกสั้นๆ
หนูมาลีพยักหน้า หยิบไปเสิร์ฟแค่สองจาน เหลือจานกุ้งชุบแป้งทอดของห้องเก้าไว้ที่เดิม
ภายในร้านยังคงวุ่นวาย หนูมาลีส่งจานอาหารที่โต๊ะแขกเสร็จเดินกลับมา จานกุ้งทอดยังอยู่ที่เดิม