บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 14
ที่บ้านของเมืองแมน เบลนั่งเล่นกับหมาอยู่ โดยมียาหยี และนีน่าชี้ให้ดูมือถือ
ยาหยีรายงาน “จากการที่เราตามเฟสบุ๊ค อินสตาแกรมของทุกคน เราเจอจุดอ่อนของโกมินทร์ ภูมิ ทิมมี่ น้อยหน่า เจอหมดแล้ว อยากให้จัดการเมื่อไหร่ พร้อม”
“เรื่องสกัดดาวรุ่ง เรื่องเลวๆ น่ะ ขอให้บอกเราสองคนเถอะ ฮิฮิ” นีน่าภาคภูมิใจในความสามารถของตน
“สวยๆ ใสๆ ไร้สมอง...... แต่โคตรเลว ฮะฮะฮะ” นีน่าและยาหยีเอ่ยพร้อมกัน
“แล้วหนูมาลีล่ะ” เบลถาม
“เขาไม่เล่นโซเชียลอะไรเลย ไม่รู้จะสืบยังไง” ยาหยีจนแต้ม
“จุดอ่อนของหนูมาลี ที่จริงฉันรู้นะ ถ้าเล่นมุกนี้ รับรองหนูมาลีกับการะเกด ร่วงแน่” เบลครุ่นคิดยิ้มร้ายมีแผนการ
ที่สวนสาธารณะ หนูมาลีและทองทามาวิ่งออกกำลังกายยามเช้าด้วยกันเหมือนเคย หนูมาลีดูซึมๆ หลบไปนั่งพักข้างๆ
“หยุดแล้วหรือ เป็นอะไรไป ดูเหนื่อยๆ งานหนักหรือ” ทองทาถามอย่างเป็นห่วง
“เหนื่อยใจมั้ง” หนูมาลีตอบเนือยๆ
“ปีเดียวเองนะ เราไม่ต้องทำงานแบบนี้ตลอดไปหรอกน่า อุ๊ย น่ารักเนอะ” ทองทาพูดจบก็หันไปยิ้มกับภาพแม่นั่งเล่นกับลูกอยู่แถวๆ นั้น
“ตอนเป็นเด็ก โลกสดใสไปหมด อีกหน่อยโตขึ้นหนูคงไม่ได้หัวเราะแบบนี้แล้ว” หนูมาลีเอ่ยขึ้น ความรู้สึกเปลี่ยนไปไม่เหมือนตอนเข้ากรุงเทพฯ ใหม่ๆ
“ไม่ใช่ชงโคที่เปลี่ยนไปคนเดียว เธอก็เริ่มเปลี่ยนไปนะ จำได้ไหมเมื่อก่อน เราสองคนมีอะไรที่ไม่เหมือนกัน”
หนูมาลีนึกถึงตอนที่ตนเองกับทองทาเจอขอทานนั่งอยู่ริมทาง แล้วเห็นเด็กนักเรียนมาให้เงินใส่กล่อง
“น่าสงสารจริง” ทองทาเอ่ยปากสงสารขอทาน
“น่ารักดี” ขณะที่หนูมาลีมองอีกมุมหนึ่ง
“พี่หมายถึงขอทาน”
“หนูหมายถึงเด็กที่ให้เงินเมื่อกี๊”
“นอกจากเรื่องพ่อ เราสองคนนี่ไม่เหมือนกันเลย มองคนละมุมตลอด”